บั้นสอนโยม

       บัดนี้ ฟังเด้อพีน้องท้องถิ่นไทอีสาน

ฟังคำสอนกลอนโบราณ  หมู่อีสานให่ฟังไว้ ไทอีสานชาวบ้าน

ภูมิสถานเขตด่าน ตลอดเหมิดสู่หมู่บ้าน อีสานเซื้อหมู่เฮา

ทุกค่ำเซ้าให่คอยนั่งฟังคำสอน เถิงยามหลับยามนอนให่ฮ่ำฮอนดูบ้าง  

 ฉันจักถางทางให่   ไทอีสานได่เทียวท่อง

ต่างให่ฝูงพีน้องอีสานเซื้อได่ฮ่ำฮอน ฉันจักเว้าบอนบั้น 

 สอนญาติโยมไทอีสาน เป็นคำสอนบ่อนพระองค์ทรงต้าน    

สอนทั่งหลานเหลนหล่อน  ผัวเมียพ่อแม่

พอแต่ฮู้ฮีตเค้าธรรมพระเจ้าสั่งสอน  ตางให่หายคำฮ้อน เบาใจได่สักกะหน่อย

คือจั่งแม่น้ำน้อยๆ กินเล่นอาบเย็น  เพิ่นว่าเป็นเข็ญไข่   ให่กินยาแก้ป่วย

คันปอบมาแล่นต้อง เอาธรรมฆ่าจั่งสิหาย     

กายเฮาเศร้าอุทกังล้างสวย  เอาเด้อพ่อแม่...

อาบน้ำแล้วกายเกลี้ยงกลิ่นกะหอม          

บาดว่าใจหมองเศร้า   เอาหยังน้อเป็นน้ำอาบ

บาดกิเลสแล่นต้องเอาหยังฆ่าจั่งสิเซา      

 เพิ่นว่าใจเฮาเศร้า     ให่เอาธรรมเป็นน้ำลูป

ใจเฮาซูบเหี่ยวแห้ง เอาธรรมล้างโสรจสรง......

        บัดนี้เด้อ ฉันจักปลงธรรมให่ อุปมาคือสระใหญ่          

หากไผผู่เกิดเดือดฮ้อนให่ลงล้างอาบสี

ขอให่ยินดีน้อมนำตนเข้ามาใส่       น้อมใจมาใกล้ๆ             

 กินน้ำยอดพระธรรมเบิ่งเด้อ...

ลางฮาดีเลศล้ำสิได่ฮ่ำฮอนหา  ลางเทือเห็นกับตาสิว่าบุญนำยู้   

 ลางท่าบุญชูให่อีสานไทยสิเฮืองฮุง   

ลุงสิฮักแม่ป้า อานั้นสิฮักหลาน บ้านสิเกิดฮักบ้าน เมืองสิชอบพอเมือง  

เฟืองกับนาสิฮักกันกับกล้า   ตากับคิ้วเห็นกันสิยิกขึ้นใส่      

คนสิเป็นพีน้องใกล้ ไทยสิได่ฮักลาว     เหนียวและจ้าวสิได่อยู่นำกัน

บ่มีวันไลป๋าหางไกลคนก้ำ   เพราะว่าธรรมคุมป้อง ปองดองน้องพี   

ธรรมฮักษาผู้นั้น ธรรมป้องผู้นี้   กะดีล้วนม่วนหลาย            

หิวกะหายมาเฮาแบงให่แม่นบ่แพง        แลงและเซ้าสิเว้าม่วนนำกัน

เอกฉันสามัคคีม่วนดีแลงเซ้า    ยามกิข้าวกะชวนกันเอิ้นใส่            

 ด้วยน้ำใจเลศล้ำมีธรรมเข้าฮักษา    ลุงและป้า ปู่ ย่า อาว อา      

พากันมีศีลธรรมซำเมืองสรรค์ฟ้า    ขอให่พากันตั้งระวังใจไว้ก่อน

อย่าให่เกิดฮ้อนเดือดฮ้อน   อีสานบ้านหมู่เฮา      

เอาคำสอนพระเจ้าเป็นสิ่งประดับใจ      

อย่าสิไปหลงเพลินตั้งแต่แนวบ่เป็นก้าว   อย่าดมกาวอย่ากินเหล้า    

 เมาสุรากัญชาฝิ่น  อย่าติดเฮโรอิน  อย่าสิกินยาบ้า  กัญชาเหล้าอย่าเอา                 

 บอกสอนพวกลูกเต้าอย่าสิเกี่ยวของเมา  อย่าสิเอาของมึนมืดมัวเมาบ้า    

รอย่าสิพากันเล่นการพนันเบี้ยโบก   เล่นไหโลและไพ่รายได่นั้นบ่มี   

เล่นป่นปี้ เล่นเทียวโสเภณี   เล่นอัปปรีย์จั่งไฮเทียวไปตามซ่อง   

เล่นผิดคองโบราญเฒ่าอีสานเฮาตั้งแต่เก่า

ตกสมัยลูกเต้าหาเล่นบ่แม่นแนว   ไปเทียวแล้วโรคเอดส์ผัดติดมา     

พากันกินสุราไปเทียวบาร์หาเซื้อ    เสียทั่งเงิน เสียทั่งหน้า

 เสียเวลาบ่กุ่มค่า  เสียเวลาเฮ็ดเวียกบ้านงานนั้นแมนบ่ทำ 

แถมเล่าซ่ำโรคเอดส์ติดตัว   ติดครอบครัวเฮือนซานลูกเมียอยู่ทางบ้าน 

ชาวอีสานเฮานี้บ่เคยมีตั้แต่ก่อน  เดียวนี้เกิดเดือดฮ้อนกันแล้วทั่วไป

เหนือและใต้ได่ยินข่าวเป็นประจำ   เพราะลืมศีลธรรมบอนพระองค์ทรงต้าน    

ในพระธรรมเพิ่นสอนซี้

        มีคาถาเว้าว่า  ธมฺโม หเว รกฺขติ ธมฺมจารี   

ธรรมฮักษาชาวบ้านไทยอีสานเขตด่าน

ธรรมฮักษาหมู่บ้านอีสานสิ้นคู่สุคน แท้แหล้ว...  ธมฺมจารี สุขํ เสติ  

ชาวอีสานทุกบ้านผู้ตั้งอยู่ในธรรม

ธรรมสินำความสุข อีสานชาวบ้าน  ธรรมสิบัดดาลให่ไทยอีสานทุกท่าน

 สุขสำราญประเสริฐล้ำธรรมสิยู้สู่อีสาน แท้แหล้ว               

ผญา ศีล ทาน ภาวนา

ผญา ศีล ทาน ภาวนา

        คันสิเทียวทางใกล้ให้หาห่มปังหัว               คันสิเทียวทางไกลไถ่ถงให้มีพร้อม

คันสิเทียวทางเวิ้งให้หาทิงบั้งใหญ่ๆ                     คันสิขึ้นต้นไม้ให้หาท้างปล่องลง

        ทิงว่าไว้บั้งใหญ่ใหญ่คือโตเฮา                  วัฏฏะสงสารเถิงนิพพานชังไกลคือทางเยิ้น

บุญควรสร้างกุศลแฮให้คิดฮ่ำ                           ทางสิไปหน้าพุ้นหากยังกว้างกว่าหลัง

        ศีลนั้นเป็นฮ่มกั้งคันยูใหญ่บังหัว               ทานนั้นคือเสบียงไถ่ถงให้หาไว้

แมนสิไกลยาวเยิ้นภาวนาตักน้ำใส่                    เถิงสิไกลปานใด๋กะบ่ย้านทิงบั้งได้ตื่มเต็ม

        บั้งบ่ได้ตื่มน้ำบุญสิขาดเขินบก                  เดินบ่เถิงทางไกลไถ่ถงกะเบิดสิ้น

ศีลบ่มีพอน้อยทานบ่มีพอหน่อย                      ภาวนาท่อก้อยบ่เคยโอ้อ่าวหา  

    เลยสิตายคาถ่ำบ่เห็นธรรมพระเจ้ากล่าว      เสียงพระเว้าจ้อยๆ.. หูน้อยบ่เงี่ยงฟัง  เด้น่อ...

บุญแจกข้าวที่ถูกต้อง โดย พระอาจารย์สมภพ โชติปญฺโญ

บุญแจกข้าวที่ถูกต้อง

โดย พระอาจารย์สมภพ โชติปญฺโญ  

ขออำนวยอวยพรสิริสวัสดิ์พิพัฒนมงคล ความสงบเยือกเย็นแห่งจิตแห่งใจ และความผาสุกทุกประการ ขอจงบังเกิดมีแด่ท่านเจ้าภาพตลอดทั้งญาติโยมพุทธบริษัท พี่น้องชาวอากาศอำนวย ผู้ใฝ่ศีลใฝ่ธรรมผู้ใฝ่คุณงามความดี  ที่ได้มาร่วมกันในบ้านเจ้าภาพในวันนี้  ทุกๆท่านทุกๆคนในโอกาสนี้  ในช่วงเวลาต่อจากนี้เป็นช่วงเวลาที่ท่านทั้งหลายจะได้ฟังการกล่าวปาฐกถาธรรม คือถ้อยคำที่ประกอบไปด้วยพระธรรมคำสั่งสอนในทางพระพุทธศาสนาจงให้ท่านทั้งหลายจงตั้งอกตั้งใจฟังให้ดีเผื่อจะได้เกิดประโยชน์ในการฟังจะได้นำไปเป็นข้อคิดในการปฏิบัติกิจชีวิตประจำวัน ให้เกิดประโยชน์แก่ตนเอง แก่ครอบครัวแก่ประเทศชาติ แก่สังคม แก่พระศาสนาสืบต่อไปตามสมควรแก่เวลาอันจะพึงมีในวันนี้  ธรรมิกถาวันนี้เป็นธรรมิกถาพิเศษ  ท่านได้ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้แก่ภรรยาที่ได้ล่วงลับไปได้รวบรวมบุตรธิดาทั้งลูกชายลูกสาว ซึ่งที่กำลังศึกษาอยู่และที่ทำงานแล้ว  ได้มาพบกันทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้แก่แม่ผู้ที่ได้ล่วงลับไปนอกจากนั้นก็เชิญญาติสนิทมิตรสหายมาร่วมในสายธรรมแห่งศรัทธา  ขบวนบุญเพื่อนที่จะได้ไปเกิดประโยชน์แก่ตนเองและคนอื่น  อาตมาขอแสดงความชื่นชมยินดีอนุโมทนา ในการจัดกิจกรรมของอาจารย์ชนะในวันนี้ท่านเป็นครูมีวิญญาณของความเป็นครู ครูนั้นก็แปลว่าผู้นำทางจิตใจผู้นำทางวิญญาณไม่ว่าท่านจะอยู่โรงเรียนไม่ว่าท่านจะอยู่บ้านไม่ว่าท่านจะเคลื่อนไหวทำกิจกรรมอันใดล้วนแต่เป็นไปเพื่อให้จิตใจพี่น้อง  ผู้ท่านอยู่ใกล้ชิดผู้ที่ร่วมกิจกรรมมีความสว่างไสวมีความเจริญในความดีความงามสมแล้วที่เรียกว่าครู  ผู้ที่ยกระดับวิญญาณของมนุษย์ให้สูงสุดยิ่งกว่าวิญญาณสัตว์เดรัจฉานผู้นั้นจึงชื่อว่าครู มาจากคำว่าคุรุ ผู้ทำหน้าที่อันหนักหน่วงคุรุแปลว่าหนัก คุรุแปลว่าหนัก เพราะจะทำหน้าที่ทำคนให้เป็นมนุษย์  โดยสมบูรณ์มันหนักมันหน่วงมากเป็นงานที่ทำยากมากท่านก็ไม่เคยท้อแท้ท้อถอยยังต้องทำ  แม้แต่ทำบุญในวันที่ 1 เพื่อประโยชน์ตน 2 เพื่อประโยชน์สังคม 3  เพื่อเกื้อกูลพระศาสนา 4 เพื่อนำจิตใจเพื่อนำวิญญาณเพื่อนร่วมกิจกรรมให้เข้าใจอะไรมากขึ้น  สมกับที่ท่านเป็นครูก่อนที่อาตมาจะพูดอะไรออกไปเนี่ยขอใช้สิทธิ์ส่วนตัวขององค์ปาฐกถาอนุญาตให้ท่านทั้งหลายที่นั่งพนมมืออยู่  ได้วางมือลงซะโดยไม่ต้องพนมมือเลยก็ได้เพราะว่าจะทำให้ท่านทั้งหลายอึดอัด ในการนั่งพนมมือเพราะตามปกตินั้นพวกเราทั้งหลายไม่ค่อยถนัดที่จะฟังพระสงฆ์องค์เจ้าท่านแสดงธรรม 1.  ไม่มีเวลา  เพราะเวลาของเราเต็มไปด้วยการดิ้นรนต่อสู้ยื้อแย่งแสวงหา  ปากกัดตีนถีบเพื่อความอยู่รอดในสังคมที่กำลังเต็มไปด้วยการแข่งขัน  ในขณะเดียวกันอาจจะมองไม่เห็นคุณค่าของการฟังเทศน์ฟังธรรม  จะเห็นว่าไม่ช่วยในการดำรงอยู่การดำเนินไปของชีวิตนี้ดีงามก้าวหน้าขึ้นคนจึงไม่ค่อยจะสนใจในการฟังธรรม   อีกประการหนึ่งคือจะทำให้ลำบากใจมากขึ้นคือจะต้องไปนั่งพับเพียบพนมมือ แต่ไปดูหนังดูละครนั่งยังไงก็ได้ดูเฉยๆจะเต้นจะฟ้อนกับเขาก็ได้แต่พอจะฟังเทศน์ต้องนั่งพนมมือ  แต่วันนี้ไม่ต้องพนมมือวางมือลงเสียอาตมารู้สึกเป็นสิริมงคลคือมีความรู้สึกดีรู้สึกงามมีความชื่นชมยินดี ที่ได้มาร่วมในกิจกรรมอันเป็นสิริมงคล มงคล มงคล คำนี้เราปรารถนากันทุกคนเมื่อกี้อาตมามาถึงเห็นว่ายังไม่ถึงเวลาก็แวะเข้าไปที่วัดจอมแก้ว ไปรอเวลาคือเวลาบ่าย 3 โมง ไปรอเวลาก็ได้ยินเสียงพระสวด ที่พระสวดนั้นเราเรียกว่าพระสวดมงคล ให้พระสวดมงคลจะได้เป็นสิริมงคลแก่บ้านแก้เฮือนนั่นเราก็เข้าใจว่าเป็นมงคล แต่เราก็ไม่รู้เลยว่ามงคลคืออะไร เข้าใจว่ามงคลคือคำที่พระพูดปาวๆด้วยกันหลายๆคน เราจะเข้าใจว่าน้ำหมากส้มป่อยที่ลอยละล่องอยู่ในขันจะเป็นมงคลเข้าไปอีก และยังเข้าใจอีกสายด้ายที่โยงไปจากพระพุทธรูปอ้อมขันไปสู่พระพุทธรูปคือด้ายมงคล  แมนหยังล่ะแม่ใหญ่มงคลจักแหล่วล่ะ บ่ฮู้จักเลยมงคลเพราะนั้นเราก็ควรจะได้รู้จักสิ่งที่เรียกว่ามงคล  มาจากภาษาบาลีที่ว่า  มังคลัง พุทธมังถัง ความอุดม ความเจริญ  ความวิเศษความดีงามทีสูงส่งคือมงคลตรงกับภาษาฝรั่งว่า ไฮเอท เบทีฟ ขออภัยอาจารย์ชนะบอกว่าไม่ค่อยเข้าใจปานใด๋ภาษาอังกฤษ ถ้าพูดภาษาลาวนี่เข้าใจดี  คือเอาหลายๆภาษาหน่อยเพื่อความเข้าใจพรอันประเสริฐมงคลอันสูงสุด  ทีนี้สิ่งที่พระท่านสวดนั้นไม่รู้เรื่องกันเลย  ทั้งผู้สวดและผู้ฟัง จักจะได้มงคลตรงไหนเหมือนกับคนไม่รู้จักบุญ อยากได้บุญแต่ทำไม่ถูก  ก็ไม่ได้บุญเพราะไม่รู้จักบุญ  จะขอเล่าล้วงหน้าไว้ก่อนเล็กๆน้อยๆคนไม่รู้จักบุญแต่ทุกคนรอยากจะได้บุญมีคนคนนึ่งแกพายเรือรับจ้าง อยู่แถบลุ่มแม่น้ำสะแกกรังแถวอุทัยธานี  สมัยก่อนโน้นสะพานยังไม่มีแม่น้ำใหญ่อาศัยเรือข้ามฟากแม้แต่แม่น้ำเจ้าพระยาเพิ่งมีสะพานพุทธยอดฟ้าก่อนนั้นคนจ้างกันข้ามเรือ  ตั้งแต่ 50 สตางค์ สลึงนึง 50 สตางค์จนมาถึงบาทนึง  มีครอบครัวหนึ่งสองผัวเมียเมียนี่ไปวัดบ่อยๆไปทำบุญไปจังหัน ส่วนผัวนั้นพายเรือรับจ้างตกเย็นมาซื้อเหล้าขาวกิน ถ้าเมียบอกเจ้ากะไปวัดไปวาแนทำบุญทำกุศลนำเพิ่นแต่เจ้าไปสุมื้อบ่เห็นเจ้าได้หยังว่าซั่น ข่อยเห็นเจ้าไปสุมื้อบ่เห็นได้บุญจักเทื่อ ใสล่ะบุญข่อยเห็นเจ้าไปเจ้ากะมาปันข่อยนำแนแต่ข่อยได้อันนั้นอันนี้ข่อยกะมาปันเจ้า ข่อยพายเรือสุมื้อบ่ได้หลายกะได้น้อย อย่างขี้ร้ายที่สุดกะพอได้ซื้อเหล้ากินอยู่  บุญเจ้าเอามาแลกเหล้ากินได้บ่เมียนี่หวังดีกับผัวมากแต่ผัวนี่ภาษาบ้านเฮาบ่รู้ประสาหยัง  ทีนี้วันหนึ่งเป็นวันซวยที่สุดเลยแกพายเรือไม่มีใครข้ามฝั่ง พอตกเย็นๆแดดล่มลมตกคนเคยกินเหล้าก็ท้องฮ้อง  แล้วก็น้ำลายเยยเป็นอวกๆอาก ๆคนมันเคยกินเงินก็ไม่ได้ โอ๊ยมาซวยคักแท้ก็พายเรือกลับจะไปขอเงินเมียที่บ้านสักครึ่งขวด  พอดีพระธุดงค์เดินทางมา พายบาตรแบกกฎ  มะรุงตุงนังมา  พายเรือมาถึงกลางลำแม่น้ำได้ยินเสียงร้องโวกเวก โยมรับส่งอาตมาด้วยโยมข้ามไม่ได้ค่ำแล้ว  มองกลับไปไปเห็นพระหือได้แล้วว่าซั่น  อย่างน้อยกะก้งนึงกะยังดี ก็พายเรือกลับก็นิมนต์นิมนต์พระคุณเจ้า  จะไปไหนมาไหนค่ำมืดบอกมาจากนู่นเขาสะแกกรังจะข้ามไปฝั่งนู้น  พอขึ้นเรือเสร็จพระท่านก็เล่าให้ฟังเลยว่าเอาบุญนะโยมนะอาตมาไม่มีเงินเอาบุญนะได้บุญตอนเย็น  นึกผิดหวังในใจว่าสิได้เงินจักบาทพอซื้อจักก้ง  จังใด๋จังว่าเอาบุญจังใด๋หน้อบาดนี้หน้อบุญกะบุญวะเกิดมายังไม่เคยได้บุญเลยเห็นแต่เมียไปวัดเราไม่เคยไปเอาบุญดีกว่า อดเอาไม่ได้ก็ไปขอเงินจากเมียก็ได้พอถึงฝั่งพระท่านก็พนมมือขึ้น พนมมือขึ้นให้พร.......ขอความปรารถนาท่านจงสำเร็จจงสำเร็จหน้าที่ที่จงทำสำเร็จการงานที่ทำอยู่จงสำเร็จสิ่งที่อยากได้ขอจงได้โดยสำเร็จมีชัยชนะทุกเมื่อเทอญท่านให้พรดีมากเลยเป็นภาษาบาลีท่านก็ได้แปลให้พรแล้วท่านก็คว้าบาตร  กลับขึ้นฝั่งยันหัวเรือเลยโยมคนนี้ก็งงบ๊ะไหนว่าจะให้บุญ  ไม่เห็นได้อะไรเลย เดี๋ยวๆยาครูอย่าฟ้าวไปใสบุญว่าสิให้  ตามปกติพระกรรมฐานที่ทำความเพียรท่านจะต้องฉลาดพอจิตของท่านสงบท่านจะมีปฏิภาณท่านสามารถที่จะแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้ฉับพลัน  ท่านเลยคิดว่าโยมคนนี้คงไม่รู้จักอะไรเลยไม่รู้จักบุญเลยนะขนาดเราให้พรอย่างดีแกก็ไม่พนมมือรับ  แสดงว่าไม่รู้จักบุญท่านก็เลยล้วงเอาเงินในจมูกแคะๆปั้นก้อนขี้ดังมาก้อนหนึ่ง ดำๆสักหน่อยท่านก็ยื่นให้เอาไปมีท่อนี้ล่ะคนนั้นก็ยกมือท่วมหัวสาธุเอาก้อนขี้ดังอย่างดีเลยได้แล้วโว้ยได้บุญท่านเจ้าครูท่านก็เดินไปไม่ได้เหลียวหลังดอก  หมอนี่ก็เอามาดมสีเหม็นๆโว้ยบุญนี่  คือบ่หอมวะบุญสีเหม็นๆว่าซั่น  แล้วก็เอาใส่ถึงเสื้อเดินมาจะเอาไปอ้างเมีย  เมียไปทำบุญสุมื้อสิได้ท่อใด๋หน้อเฮาเฮ็ดเทื่อเดียวได้ท่อนี้นึงเดินไปสักพักนึงกะย้านมันเหี่ยมันก้อนน้อยกะย้านมันเหี่ยกะจกออกมาเบิ่งอีก เออหาถุงใสหน้อใส่  ก็เอาใส่กระเป๋ามือกอบไว้  หรือว่าเหี่ยแล้วกะจกออกมาดูอีกมาดมๆดุเหม็นๆแจะกินจักหน่อยสิเป็นจังใด๋บุญนี้คือสีเค็มๆนึกขึ้นมาได้ว่ากินมันซะเป็นหยังมันมาน้อยแท้เว้าแล้วกะโม้มกัปโลด กินเลยได้กินบุญกะเอาเถาะโว้ยนี่คือคนไม่รู้จักบุญ  ทำบุญไม่ถูกบุญแนวเพิ่นเอาให้บ่เอา เอาแนวเพิ่นบ่อยากให้  แต่เฮานี่กะคือกันฝันไปอาตมาเคยไปแสดงธรรมทางบุรีรัมย์  ก็มานิมนต์จากประโคนชัย อำเภอพุทไธสงค์แถวนั้นส่วย เทศน์ไปเทศน์ไปโอ๊ยพี่น้องบุญหลายแท้หน้อมาไกลขอสักหน่อยแนขอหยังล่ะมาเอาบุญข้าน้อยบ่อยากได้บุญอยากได้เบอร์  บุญบ่เอาสิเอาเบอร์นี่คือความไม่รู้จักบุญนี่ก็เหมือนกัน  เราทั้งหลายปรารถนาสิ่งที่ดีที่งามเรียกว่ามงคล  นิมนต์พระมาสวดมงคล  พระท่านแสดงเรื่องที่มงคลที่ดีที่สุด  อย่างวันนี้กระทำสิ่งที่เป็นมงคล  อาจารย์ชนะนี่มีมงคลหลายอย่าง มงคลนั้นคือการกระทำ  การพูด การคิด ที่ดีที่งามที่ถูกที่ต้อง  รวมทั้งหมดมันมีอยู่ 38 ประการ  มงคลจากการกระทำต่อมาจากการพูดจาทางวาจาต่อมาลึกลงสู่ใจ  การกระทำการพูดการคิดทางกาย ทางวาจา ทางใจ ถ้าทำมันถูกมันต้องมันเป็นมงคลมันเป็นสิ่งที่อุดมสิ่งที่เจริญ เป็นสิ่งที่ดีที่งามนำชีวิตให้ดีให้งามที่เห็นๆอยู่เนี่ยการเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียที่ถูกต้องก็เป็นมงคล.........จบแล้วจักแมนหยังผู้ฟังก็ไม่รู้ผู้เทศน์ก็ไม่รู้ได้คักๆบุญบาดนี่นพเอาคักๆเลยบ่ฮู้เรื่องเลย  ความจริงแล้วมันมี 38 อัน ......อย่าไปคบคนชั่วอย่าไปคบคนพาลสันดานหยาบ  มันจะพาเราไปสู่ความล่มจม พินาศย่อยยับ.........ให้เราไปคบคนดีถ้าเราอยากจะรู้ว่าเขาเป็นคนดีหรือคนนั้นเขาเป็นคนดีหรือไม่เราสังเกตดู  คนดีจะมีแต่คนดีไปหา คนชั่วจะไปหาคนชั่ว คนดีจะไปหาคนดี พระพุทธเจ้าตรัสว่า........สัตว์ทั้งหลายเข้ากันได้ด้วยธรรมชาติ ธาตุแท้สันดานเดิมของเขาในอดีตก็ดี ปัจจุบันก็ดี  อนาคตก็ตาม  สัตว์ที่มีนิสัยเลวๆก็จะไปหาคนนิสัยเลวๆสัตว์มีนิสัยดีๆคนมีนิสัยดีๆจะไปหาคนดี เพราะนั้นเวลาใดคนใดเราสังเกตดูเขาไปคบคนเช่นใดเขาจะเป็นคนเช่นนั้น  ............คบคนใดย่อมเป็นเช่นนั้นอย่างอาจารย์ชนะเนี่ยท่านก็ไม่คบคนขี้เหล้าเมายาแม้แต่ท่านเอาบุญอย่างนี้ท่านก็ไม่จัดให้มีเหล้ามียาไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต  คนที่มานี่ก็เยอะล้วนแต่คนดีที่มาหากัน  ชุมขี้เหล้าเขาบ่มา  เขาว่าบุญอีหยังคือกระจอกแท้บ่ไปดอกงานอาจารย์ชนะนี่กระจอก  เหล้ากะบ่พอสิได้กินหนังกะบ่พอสิได้เบิ่งย้อนเขาก็ไม่มามันเป็นกลุ่มของใครของมัน  ไม่ต้องวอรี่เลยพระพุทธเจ้าบอกคนดีจะไปหาคนดี  คนชั่วจะไปหาคนชั่วดีจะดูดเอาดีไปรวมกันชั่วจะดูดเอาชั่วไปรวมกัน  ถ้าผู้ใดมีความดีมากก็จะดุดเอาคนดีน้อยเข้าไปรวม  โดยท่านอาจารย์มั่น หลวงปู่หลวงตาดังๆหลวงปู่ฉิมใครต่อใครท่านมีความดีมาก ท่านก็ดึงคนที่มีความดีน้อยให้ไปรวมกับท่าน  แม้แต่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเวลาท่านล้มหายตายไปมาพระราชทานเพลิง โรงแรมเต็มไปหมดเลยโรงแรมสกลนคร อุดรธานี นครพนม กาฬสินธุ์ คนหลั่งไหลกันมา พระเจ้าแผ่นดินเจ้าฟ้ามหากษัตริย์หลั่งไหลเพราะอะไรเพราะคุณงามความดีท่านมากมันดูด ดูดผู้ที่มีความดี คนขี้เหล้าเมายาเขาก็ไม่ไปเขาก็ไปหาเพื่อนเขาเพราะนั้นมงคลมันจะบอกในการกระทำ  เว้นจากการคบคนชั่วคบคนดี........บูชาบุคคลที่ควรบูชามองเห็นคุณค่าของคนที่ควรเห็นคุณค่าอย่างวันนี้ ลูกเต้าทั้ง 3 อยู่กรุงเทพอยู่ศรีษะเกษอยู่ไหนต่อไหนวันนี้มาบูชา บูชาแม่ที่ล่วงลับไปบูชาน้ำใจพ่อ พ่อจะพาทำบุญหาแม่ที่ล่วงลับไปนี่มันเป็นมงคล  คนที่มีคุณงามความดีการกระทำอย่างนี้พระพุทะเจ้าว่ามันเป็นมงคล  เขาจะเป็นผู้ที่มีแต่ความเจริญฝ่ายเดียว  ไล่ไปเรื่อยถ้าเอามาเล่าแต่นี้ถึงตะวันตกดินไม่จบ 28 ข้อเนี่ย  จะมีข้อที่เห็นชัดๆที่อาจารย์ชนะทำเนี่ย ............สงเคราะห์เลี้ยงดูบุตร ภรรยาอย่างถูกต้องชอบธรรม  ไม่ไปทำในสิ่งที่มันผิดมาเลี้ยงลูก  ไม่ใช่เลี้ยงได้แต่กายเลี้ยงได้แม้กระทั่งใจถ้าเลี้ยงอย่างถูกต้องทุกวันนี้ปัญหาพ่อแม่เลี้ยงลูกไม่ค่อยจะถูกต้องพอถึงวันแม่บางทีก็เล่นละครกัน เอาลูกมากราบมาฝากดอกไม้ดีใจ พอเซาวันแม่ไปแล้วลูกมะแหลแถแถด  เราต้องการให้ลูกเราเป็นคนดี เราเลี้ยงเขาให้ดีๆไม่ใช่เลี้ยงเพียงกายอย่างเดียวไอ้เลี้ยงกายนี่เลี้ยงง่ายหาแนวกินแซบๆมาให้มันกิน  หามาให้มันกิน  นมสดใหม่สดทุกหยดสดจากเต้าเขามาขายซื้อให้มันกินจักหน่อย  มันก็อ้วนท้วนสมบูรณ์มันก็ดีก็งามมีแต่แนวแซบๆในใจมันเราจะเลี้ยงอย่างไรไม่ใช่ตามใจมันตะพึด เลี้ยงให้มันถูกเลี้ยงให้มันดีพอโตมาลูกเนี่ยกายเขาเจริญวัยใจเขาก็เติบโตด้วยคุณงามความดี  เพราะพ่อแม่พาทำ พาพูดพาคิด ในสิ่งที่ดีที่งาม เลี้ยงให้มันถูกเนี่ยดีนะ  นอกจากทางกายแล้วทางใจพ่อแม่ต้องทำให้ลูกดู เป็นครูสอนลูกอยู่ตลอดในครอบคัวจะไม่มีอาการทะเบาะแว้งความอดทนความขยันคำพูดคำจามีแต่สิ่งที่ดีที่งามนอกจากนั้น  นอกจากนั้นไม่คอยเอาใจลูกตลอดไปในบางสิ่งบางอย่าง  สิ่งที่มันจะเป็นโทษเป็นพิษเป็นภัยจะคอยห้าม  ไม่ตามใจเมื่อเดือนที่แล้วมาเนี่ยวันที่ 14 ที่ผ่านมาเราออกพรรษาวันที่ 11 แต่อาตมายังไม่ออกเพราะว่าอาตมาจำพรรษาหลังพึ่งจะออกเมื่อวาน  ถ้าพูดขึ้นมาโยมชาวพี่น้องอากาศจะรู้โยมหายเป็นแกวนั่นน่ะแกวหาย  ซึ่งมีภรรยาชาวอากาศเราเนี่ยแหละ  วันหนึ่งมานิมนต์อาตมายาครูเอ๊ยข้าน้อยนิมนต์ไปกินข้าวเฮือนข้าน้อยแน ไปเฮ็ดหยังล่ะข้าน้อยอยากได้บุญ ข้าน้อยอยากซื้อที่ดินถวายยาครู ฟังยาครูเทศน์ในวิทยุแล้วขนลุกขนพอง บูชาพระคุณแผ่นดินอันอื่นทานมาเหมิด กองบวชกะเอ็ดกองกฐินอีก 7 กองปีนี้เป็นกองที่ 8 สิพาลูกพาหลานทอดกฐินยังบ่ได้ถวายเงินซื้อที่ดิน ได้ยินเทศน์ในวิทยุข้าน้อยกะอยากได้บุญ เอากี่องค์เอาพระเนี่ยเอา 4 องค์ก็พออาตมาก็พาพระเณรมาฉันท์บ้านแกฉันท์เสร็จแล้วก็เทศน์ให้ฟัง อาตมาก็เลยถามว่านี่โยมเชื่อไหมว่าบาปมีบุญมีข้าน้อยนี่เชื่อแท้ๆ บาปบุญนี่มีแท้ๆข้าน้อยเชื่อแล้ว  ลูกข้าน้อย 15 คนเมีย 3 คน คนสองบ่ดีมาเอาใหม่คนสุดท้ายนี้ดีอีหลี แม่มันกะดีลูกมันกะดีดีเหมิดหมู่ข้าน้อยเริ่มทำบุญเข้าวัดตั้งแต่อายุ 40 ปีแกก็บอกว่าย่างมา 7 มื้อ มาอยู่เมืองไทยเลื้อยไม้รับจ้าง ขุดดินถางป่าเผาถ่านเอาหมด หาบของยาครูเอ๊ยใส่ข้างละ 25 กิโล ข้าวสารจากข้าวสารยังเทินไปอีกจนฮอดสายไม้คานหาบรับจ้าง เอามาเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียเหลือนั้นทำบุญยามใด๋เพิ่นพาทำบุญทำกองบวชนับบ่ถ้วนกองกฐิน 7 กองนี่กองที่ 8 ข้าน้อยเชื่อว่าบุญมีอีหลีลูก 15 คนมีแต่ผู้ดีดีบ่เว้ายากปากเปียกคือลูกไทบ้านย้อนบุญ.......การเลี้ยงดูบุตรภรรยาโดยถูกต้องชอบธรรมเป็นมงคล  จะบอกว่าทุกข์ยากลำบากเลี้ยงลูกสอนลูกสม่ำเสมอพาทำแต่คุณงามความดีแกวอื่นเขาบ่มีศีลธรรมถ้าข้าน้อยบ่มศีลธรรมรวย รวยบ่มีศีลมีธรรมบ่เอา เขาเล่าให้ฟังลูกชายใหญ่ได้เงินเดือน 50,000 เบี้ยเลี้ยงมื้อละพัน  นี่บักลูกชายหล่านั่งอยู่นี่เงินเดือน 18,000 เดี๋ยวนี้ล่ะเดือนหนึ่งมาช่วยพ่อเฮ็ดบุญกฐิน  บ่เว้ายากปากเปียกคือลูกไทบ้านย้อนบุญเราว่า  อายุ 80 ปีแล้วจักสิตายยามใด๋ข้าน้อยขอทำบุญนำแน เอาเงินมาถวายอาตมาซื้อที่ดินพันนึงครั้งแรก  เอาอีกจักพันเป็นหยังล่ะมันจังสิได้บุญหลายเป็นสองพัน  ให้อาตมาซื้อที่ดินขยายวัด  แกบอกว่าถ้าหากเราไม่ตั้งอยู่ในศีลในธรรมเหมือนคนอื่นเขานี่เราก็คงจะรวย  แต่ว่ารวยแล้วมันไม่ดีไม่เอาเราบอกให้มันดี  ดีกว่ามันไม่รวย แต่ในที่สุดลูกเต้าดีหมดคนหนึ่งอยู่เมืองสกลเป็นเจ้าของภัตตาคารกอไผ่  ยาครูไปนิมนต์โลดนิมนต์ไปกินแกบอกว่าเวลาลูกของแกเนี่ย ได้ปลาหมึกแนวกินแซบๆมันสิโทรศัพท์มาโลกว่าซั่นพ่อเอ๊ยแม่เอ๊ยอย่าเฮ็ดแนวกินเด้อข่อยสิไปหาข่อยได้แนวกินแซบขับรถเก๋งมามาฮอดมานึ่งข้าวเป่าไฟเอง  มันดีหลายแท้ๆดีย้อนบุญอันนี้มันเป็นมงคล  เมื่อเลี้ยงลูกเลี้ยงเต้าให้ดีให้งามในศีลในธรรมอยากจะให้ลูกดีลูกงามอย่างวันนี้  ถ้าเป็นคนอื่นทำบุญวันนี้  เขาจะฆ่าลูกของเขาฆ่าโดยวิธีใดพี่น้องวันนี้จะต้องมีหนังจอใหญ่จอยักษ์บริการ  หรือหมอลำซิ่งนี่คือการฆ่าฆ่าลูกทางอ้อม บ่แมนฆ่าแต่ลูกเจ้าของฆ่าลูกไทบ้านพร้อมเพราะในหนังในละครนั้นมันทำลายจิตใจฆ่าจิตฆ่าใจเขาให้ตายจากคุณงามความดี  ในหนังนั้นถ้ารักกันก็แก้ผ้าออกมาไล่กอดกัน ปล้ำกันกุมกันสมัยนี้ ถ้ามันเกลียดกันมันก็ชักปืนออกมาไล่ฆ่ากันไล่ฟันกัน  อย่างหมอลำซิ่งทุกวันนี้เหลือแต่ยังไม่แก้ผ้ารำท่อนั้นล่ะ  จักรำเด้ารำเด้งรำฟ้อนรำสารพัด  ทำให้เด็กรุ่นใจแตกผู้ใหญ่ใจพังผู้เฒ่าตัณหากลับเฒ่าสิตายฟ้อนอ้อมเขาซาลลาบ  ซาบลาบ  บังกูหลายสูตากูแฮงบ่ดี เด็กน้อยไปบังข้างหน้า นี่เราทำลายจิตใจเราเข่นฆ่าคุณงามความดีที่มีในใจเขา  อาจารย์ชนะเนี่ยทำถูกเราอาจจะมองไม่เห็นเลยว่ามันเป็นการทำลายแต่ที่จริงมนเป็นการทำลายจิตใจของเด็กรุ่นใหม่  สมัยก่อนเนี่ยนั่งซาบลาบอยู่เนี่ยรุ่นผู้เฒ่าอายุ 11-12 ปียังแก้ผ้าโดดน้ำ  แก้ผ้าอาบน้ำได้ทั้งผู้หญิงผู้ชายไม่มีปัญหาอะไรเลย  เพราะสมัยก่อนไม่มีหนังมาให้ดูไม่มีสิ่งมากระตุ้นมายั่วเย้ามอมเมาให้เขาเกิดความรู้สึกทางนี้  เรื่องในมุ้งในหมอนนี่เป็นเรื่องที่ลึกลับมาก  เดี๋ยวนี้ได้บ๊อเดี๋ยวนี้อายุ 7ปี 8 ปี มันจะเป็นผัวเป็นเมียกันแล้วเด๋ 11 ปีมีลูกแล้วลงหนังสือพิมพ์ที่จังหวัดบุรีรัมย์  คนโบราณเขียนไว้ว่า กาลนับมื้อส่วยหลายปีเป็นอันต่าง  พระเพิ่นเทเทศน์ไว้พาช่อยศาสนา  หญิงชายส่วย 13 ปีสิมีลูก บ่แมน 13 ปีเลยเดี๋ยวนี่ 11 ปี มีลูกแล้วเพราะอะไรสิ่งเหล่านี้มันไปทำลายจิตใจเขาหนังเอยละครเอยสิ่งต่างๆเหล่านี้เพราะนั้นการทำบุญจริงๆต้องทำให้มันถูกมันต้องมันครบวงจรเหมือนอาจารย์ชนะ ที่ทำในวันนี้นี่เป็นมงคลเรียกว่า..........การเลี้ยงดูบุตรภรรยาอย่างถูกต้องชอบธรรมการสงเคราะห์ญาติ.........สงเคราะห์ญาติเป็นมงคลต่อมาลูกทีไปทำงานอยู่กรุงเทพก็ดี ทำงานอยู่ศรีษะเกษก็ดี เรียนหนังสืออยู่ก็ดีวันนี้กลับมา.......การปฏิบัติต่อบิดามารดาเป็นมงคลอันประเสริฐสูงสุดใครก็รักเทวดาย่อมรัก ผู้ที่ดูแลรับใช้บิดามารดา การมาในวันนี้ลูกมาช่วยพ่อทำบุญ ทำกิจกรรมนี่การช่วยพ่อสิ่งใดมันยากลำบากพ่อบอกพ่อใช้วิ่ง นี่เป็นการเลี้ยงใจพ่อช่วยภาระพ่อนอกจากนั้นเลี้ยงใจแม่ทำบุญอุทิศส่วนกุศลเป็นโอกาสหลังจากท่านหมดชีวิตไปแล้ว  ที่บุตร กุลบุตร กุลธิดา  ทั้งหลานที่พึงกระทำแก่พ่อแก่แม่พระพุทธเจ้าสอนท่านเลี้ยงเรามาแล้วเลี้ยงท่านตอบ ประพฤติตัวเหมาะสมดำรงวงศ์ตระกูลกระทำกิจของท่านเชื่อฟังคำสั่งสอนของท่านเมื่อท่านล่วงลับไปแล้วทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ท่าน ตอนทีท่านเลี้ยงเรามาแล้วเลี้ยงท่านตอบเนี่ย  เราสามารถทำได้เมื่อท่านมีชีวิตอยู่  และข้อสุดท้านบอกว่าทำโอกาสที่ท่านล่วงลับไปแล้ว  เมื่อท่านล่วงลับไปแล้วทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้แก่ท่าน  แม่และพ่อย่อมปรารถนาอย่างนี้จากลูกๆทุกคนเป็นการเลี้ยงใจแม้ร่างกายแตกสลายทำลายกายไปแล้ว แต่จิตใจห่วงหาอาลัยห่วงใยอาวรณ์ที่พ่อแม่มีต่อลูกนั้นมันมีอยู่ไม่มีวันสลาย ถ้าหากสามารถมาหาได้ก็จะรีบมาหา ยามใดลูกตกทุกข์ได้ยากอยู่ขอบฟ้าแผ่นดินใดก็ตาม  คนในโลกนี้ไม่มีใครห่วงหาเท่าแม่เท่าพ่อ หากวิญญาณของแม่สิงสถิตอยู่ ณ ปาลภพใดๆก็ตามเมื่อรู้ว่าลูกตนเองตกทุกข์ได้ยากก็จะรีบมาช่วยเหมือนเรื่องสุวรรณสามที่ถูกยิง  สุวสรรณสามถูกยิงก่อนที่แกจะถูกยิงแกเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ที่ตาบอด พ่อแม่ตาบอดทั้งสองคนถูกงูเห่าเป่าตาบอด  ลูกนี้ก็เลยมาหาแม่หาพ่อ  พอได้ยินเสียงลูกร้องพ่อแม่ก็ร้องตอบ  ลูกก็รีบวิ่งมาอยู่ที่โคนต้นไทรแห่งหนึ่งพอลูกมาใกล้ๆทั้งพ่อทั้งแม่บอกว่าลูกอย่าเข้ามานะ อย่าเข้ามาพ่อแม่ได้ตาบอดหมดแล้วถูกงูเห่าเป่า ถ้าลูกเข้ามาอีกลูกจะตาบอดแม่เป็นห่วงขอให้บอดแต่พ่อแต่แม่เถิด  แม้จะเจ็บปวดรวดร้าวทนทรมานพิษจนตนเองตาบอดแต่ก็ไม่ลืมที่จะห่วงลูก  ลูกก็ไม่เข้าไปแล้วก็บอกยื่นไม้ยาวๆมาให้พ่อแม่จับแล้วจูงออกไปเพราะพ่อแม่มองไม่เห็นลู่ทางที่จะไปไหนเลย ตามันได้บอดหมดแล้วลูกชายนี่ก็ร้องไห้  เมื่อเห็นพ่อแม่ตาบอดแล้วก็ร้องไห้ เมื่อร้องไห้ไปได้พักหนึ่งก็หัวเราะ หัวเราะ พ่อแม่เป็นฤาษีทั้งสองคน ฤาษี และฤาษิณี  ฤาษีผู้ ฤาษีแม่  ฤาษีผู้หญิงภาษาบาลีว่า ฤาษิณี พ่อแม่ก็บอกว่าลูกเอ๊ยครั้งแรกลูกร้องไห้เหมือนใจจะขาดเพราะความบอดของพ่อของแม่ แต่บัดนี้ลูกทำไมต้องหัวเราะ ลูกเห็นพ่อแม่ตาบอดงมๆซาวๆ เป็นเรื่องขบขันเป็นเรื่องที่ตลก คะนองอย่างนั้นหรือ  ลูกก็เช็ดน้ำตาลูกก็หยุดหัวเราะแล้วก็เอาไม้ยื่นเข้าไปดึงพ่อดึงแม่ออกมา เมื่อพ่อแม่ออกมาลูก ก็ลูกนี่เจริญเมตตานะ รู้ว่างูมันกัดพ่อกัดแม่แต่ไม่ไปฆ่ามันดอกให้มันอยู่ตรงนั้นจูงพ่อแม่ออกมาแล้วก็มากราบ  พ่อแม่นั้นก็ข้องใจว่าเมื่อลูกเห็นพ่อและแม่นั้นตาบอดเจ้าร้องไห้ต่อมาแล้วทำไมเจ้าถึงหัวเราะเจ้าเห็นความบอดของพ่อของแม่เป็นเรื่องตลกขบขันเป็นเรื่องตลกให้เจ้าดูอย่างนั้นเหรอ  ลูกก้มลงกราบพ่อแม่ทั้งสองที่เท้า แล้วก็บอกว่าหามิได้ลูกร้องไห้เสียใจเห็นพ่อแม่ลำบากเลี้ยงลูกมาตั้งแต่เล็กจนโตตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยตั้งแต่น้อยจนใหญ่  บัดนี้พ่อกับแม่จะไม่รู้จักเวลาทั้งกลางวันกลางคืนตะวันจันทราความมืดสนิทเกิดขึ้น  ผู้เป็นทุกข์เหมือนกับตาของลูกระเบิดออกไป แต่ที่ลูกหัวเราะออกมานั้นลูกมีความรู้สึกอีกอันหนึ่งว่า ถึงเวลาถึงโอกาสดีที่ลูกจะได้เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ทั้งสอง  เต็มที่โดยท่านไปหากินเองไม่ได้ก็เลยนึกดีใจขึ้นมาว่าเป็นโอกาสที่จะได้ทำบุญที่สุดตลอดเวลามีแต่พ่อและแม่เลี้ยงลูกบัดนี้ลูกจะได้เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่หลังจากนั้นสุวรรณสามนี่จูงพ่อจูงแม่ไปถึงอาศรม ในป่าในเขาก็เลยไปเรียนธรรมเดินจงกลมให้แก่พ่อแก่แม่โดยเอาเครือเถาวัลย์มาหมัดไม้เป็นราวให้พ่อแม่เดินหลังจากนั้นก็ไปขุดหลุมทำที่ถ่ายอุจจาระ ปัสสาวะ  เอาเครือเถาวัลย์หมัดไม้จากที่อาศรมไปถึงที่ถ่ายแล้วก็ทำอีกที่อาบน้ำให้ผู้ไม้ให้แล้วก็บอกว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเมื่อใดพ่อแม่อยากอาบน้ำจับไม้ที่ลูกผูกไว้เดินตามไม้ไป ไปก็ไปแล้วทางขวาจะเป็นที่อาบน้ำ มีแอ่งน้ำมีตุ่มน้ำ ถ้าเลี้ยวซ้ายก็จะเป็นที่ถ่ายอุจจาระ ลูกได้ผูกไม้ไว้หมดหลังจากนั้นก็ทำที่ให้เดินจงกลม  ไปหาหัวเผือกหัวมันผลหมากรากไม้มาให้พ่อให้แม่กินมีสัตว์ทั้งหลาย ทั้งฝูงเป็นเพื่อนในป่าเมื่อก่อนเนี่ยเมื่อเราอ่านว่าเมื่อสุวรรณสามไปไหนมีกวางมีเก้ง ตามเป็นฝูงมีเสือมีนก มีหนูเป็นเพื่อน  คนจะไม่อยากเชื่อแต่ความจริงแล้วไม่ใช่เรื่องแต่วิสัยสัตว์ทั้งหลายเขารู้ว่าคนไหนไม่เบียดเบียนเขา  ถ้าท่านทั้งหลายไปที่วัดอาตมาท่านก็จะเห็น นกยูงเดินเป็นฝูงๆเวลาเช้าบินจากยอดไม้ลงศาลาข้างกุฏิ  อาตมาไล่หนีมันยังไม่หนี  ตอนเย็นมาคอยนอนข้างนอนเอวตอนเช้ามานั่งทำวัตรพาพระเณรนั่งสมาธิตั้งแต่ตี 2 พอตี 3 ตี 4 นกเอี้ยงตื่นแล้วไปสว่างบินมางอยบาตรแล้ว  เวลาเราเทศน์พระนั่งเทศน์อยู่อย่างนี้ที่วัดมีบางตัวมาช่วยเทศน์มางอยบาตรเทศน์ สัตว์นั้นเขารู้จักคนนั้นไม่เบียดเบียนเขาเขาก็รัก  สุวรรณสามวันดีคืนดีก็เอาพ่อเอาแม่ใส่ตะกร้าข้างละคนไปอาบน้ำ ที่ริมฝั่งแม่น้ำที่มีหาดทราบราบเรียบ  พ่อแม่แม้จะตาบอดก็เป็นสุขใจ  สุขใจที่ลูกเป็นคนดีเช่นนี้  เหมือนคุณโยมแกวสุขใจสำบายใจแท้ๆลูกข้าน้อยนี่ดีดีย้อนบุญ เหมือนกับเอาพ่อเอาแม่เนี่ยขึ้นสวรรค์ถ้าลูกดีงามทุกข์ยากแค่ไหนก็ตามขอให้ลูกเป็นคนดี  ทีนี้อยู่มาวันหนึ่งสุวรรณสามแกไปหาบน้ำ คนอินเดียเขาหาบน้ำไม่ค่อยเก่งเขาเอาตั้งหัวคอแข็งเขาไปตักน้ำที่ริมแม่น้ำ ก็จะมีพวกเก้งพวกกวางวิ่งตามเป็นฝูงเป็นเพื่อนไป  พระกบิลยคราช  ซึ่งเป็นพระเจ้าแผ่นดินที่โหดเหี้ยมมีนิสัยที่ชอบฆ่าสัตว์ตัดชีวิต เที่ยวป่าล่าเนื้อมีความสนุกในการยิงธนูถ้าได้ยิงธนูได้ล่าสัตว์  วันนั้นท่านมาล้าสัตว์บอกบริวารให้รอข้างนอกอย่าตามมาเลยเราจะไปคนเดียว  ไปก็ไปเห็นสุวรรณสามเดินลงมา  เห็นสัตว์เดินตามเป็นฝูงเคล้าเคลียทั้งเก้งทั้งกวางนี่มันคนอะไรยังหนุ่มๆเป็นเทวดาหรือเป็นคนป่าถ้ายังไงเสียเรายิงเลยตายแล้วจะได้รู้ว่ามันเป็นอะไร  ก็นงข้างหลังเอาลูกศรยิงเสียบเข้ากลางหลังเลย  ทะลุเข้าข้างหน้าล้มลงกับที่  ในขณะที่ล้มลงกับที่เนี่ยพระเจ้ากบิลยคราชเนี่ยก็ไปดู  สุวรรณสามไม่เคยมีความโกรธเลยเมื่อรู้ว่าเป็นพระเจ้าแผ่นดินก็อวยพรให้ ขอให้มหาราชจงยังแว่นแคว้นของรัฐ ให้สถิตอยู่สถาพรเจริญด้วยพระชนมายุอย่างไรเสียหม่อมฉันคงจะมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้ ขอให้มหาราชเดินตามริมฝั่งแม่น้ำไปจะมีเส้นทางเล็กๆ เดินขึ้นไปที่เชิงเขาจะมีอาศรม มีฤาษีผู้เป็นพ่อเป็นแม่ของหม่อมฉันตาบอดอยู่ตรงนั้นท่านจงไปบอกให้หรือถ้าท่านมีเมตตาให้จะแบกศพนี้ไปส่งให้ก็พอหม่อมฉันไม่เคยมีความโกรธเลย  คนนี้ก็ใจอ่อนตั้งใจจะแบกไปส่ง  แต่นึกขึ้นมาได้ว่าไม่มีใครเห็นเป็นพยานมันเรื่องอะไรจะเอาคนตายคืนไปส่ง  ไม่มีใครเห็นเราก็ทิ้งมันตรงนี้หนีซะเลยดีกว่า  เหมือนกับคนขับรถชนเขาตายแล้วก็หนีในขณะเดียวกันก็มีนางเทพธิดาในป่านั้นเห็นก็ร้องตวาดขึ้นท่านอย่านึกว่าไม่มีใครเห็น  ที่ลับสำหรับทำความชั่วของท่านไม่มีท่านยังจะมัวไปป้ายสรให้กับผู้ใด  พูดขึ้นมาพระเจ้ากบิลยคราชตกใจได้ยินแต่เสียง  เสียงนั้นคือเสียงของแม่นั้นเอง  แต่ไม่ใช่แม่ในชาตินี้แม่มาจากชาติก่อนนู้น คอยดูแลลูกเนี่ยอาตมาถึงบอกว่าไม่มีใครเป็นห่วงลูกเท่ากับแม่ ถึงแม่จะตายไปแล้ววิญญาณจะอยู่ ณ ปาลภพใดๆก็ตาม  ถ้ามีโอกาสมีทิพยอำนาจก็จะล่องลอยมาไม่มีอะไรผูกพันได้แม่จะคอยมาดูลูกสุดที่รักแม้จะทุกข์ยากลำบากเพียงใด นางเทพธิดานี้เป็นแม่ขงสุวรรณสามเมื่อชาติก่อนๆก็ยังมีความคิดถึงลูกว่าลูกดีเหลือเกิน ลูกดีเหลือเกินเมื่อเป็นเทพธิดาก็คอยดูแลลูกเมื่อเกิด  อยู่ในป่าเป็นลูกฤาษี ก็คอยดูแลอยู่ทางนี้ก็ดีต่อแม่ในปัจจุบัน  สุดท้ายพระเจ้ากบิลยคราชเนี่ย ก็แบกศพนั้นกลับคืนไปหลังจากนั้นแม่และพ่อทั้งสองคนที่ตาบอกอธิษฐาน  การอธิษฐานนี่สำคัญมากนะอาตมาอยากจะบอกพี่น้องผู้ใดที่มีความดีไม่ต้องอ้อนวอนเทวดาฟ้าดินตรงไหน  ผู้ที่มีศีลผู้ที่มีธรรมผู้ที่มีจิตใจมั่นคงในสมาธิผู้ที่ไม่เคยเบียดเบียนสร้างแต่คุณงามความดีเวลาใดท่านตกทุกข์ได้ยากอาภัพ  คับแค้นที่มุมโลกใดก็ตามท่านไม่ต้องไปนพเทวดาฟ้าดินอินทรีย์พรหมที่ไหนมาช่วย  ให้อธิษฐานใจทางออกของชาวพุทธผู้เป็นกัลยาณปุถุชน  เราจะเห็นได้ว่าในบรรดาพุทธศาสนามหาบุรุษบุคคลดี  พุทธศาสนาเนี่ยไม่อ้อนวอนให้เทวดาผีสางที่ไหนมาช่วย  แต่จะอธิษฐานใจว่าเราเกิดมาเนี่ย เราไม่เคยทำความชั่วอันใดเลย เราทำแต่คุณงามความดีมาตลอดถ้าหากว่าความดีเรามีพอขอให้อาเพศเหตุภัยทุกข์ทั้งหลายนี้สิ้นไปจงมีแต่สิ่งที่มาช่วยเหลือเรา  เหมืนกับพ่อแม่ของสุวรรณสามทั้งสองคนมาจับลูกของตนเองตาบอดๆคลำรำพึงรำพันถึงลูกที่ดีที่งามเลี้ยงแม่เลี้ยงพ่อถึงแม้ว่าตาของแม่ของพ่อจะบอดไม่เคยเห็นหน้าลูกอีกแต่ก็ได้ยินเสียงอันไพเราะของลูกใกล้ตลอด  บัดนี้ลูกจักตายแล้วลูกตายจากไปแล้วก็อธิษฐานใจว่าถ้าหากลูกสุวรรณสามเนี่ยเกิดมาไม่เคยทำความชั่วอันใดเลยเราทั้งสองเป็นพ่อเป็นแม่ก็ไม่เคยทำความชั่วเคยทำแต่ประโยชน์  ให้แก่โลกแก่สังคมไม่เคยเข่นห่าไม่เคยเบียดเบียนด้วยความดีที่ทำมาจะเป็นคารวะปัจจัย ขอให้แผลของสุวรรณสามหายสนิทขอให้มีชีวิตกลับคืนมา ถ้าหากคุณงามความดีไม่พอก็๗งตายทั้งแม่ทั้งลูกทั้งพ่อจะได้ไปเกิดใหม่สร้างคุณงามความดีให้คุณงามความดีนั้นมันพอปรากฏว่าแรงอธิษฐานนั้นทำให้ตาของพ่อแม่ทั้งสองลืมขึ้นมามองเห็นอะไรต่อมิอะไรกลายเป็นตาดีแล้วลูกนี่ก็ฟื้นขึ้นมาไม่ตายจากคมแห่งลูกศรนั้นเรื่องเหล่านี้จะมีอยู่ในตำรับตำราแม้แต่ในยุคปัจจุบันนี้ถ้าหากทำคุณงามความดีให้ถึงพร้อมเนี่ย  เมื่อเราทำคุณงามความดีให้ถึงพร้อมแล้วมันจะให้ผลในจุดนั้น  ถึงเวลาคับขันจะมีคนมาช่วยจะมีอะไรต่อมิอะไรมาช่วยตัวอย่างหลายๆอย่างในโลกนี้มีให้เห็นมากในคนปัจจุบันเพราะเหตุแห่งคุณงามความดี เพราะเหตุนั้นพระพุทธเจ้าจึงบอกว่า.........การที่ได้อุปถัมน์อุปัฏฐากเลี้ยงดูบิดามารดาเป็นมงคลเป็นคุณงามความดีอันสู๔งสุดของชีวิตวันนี้ลูกทั้งหลายที่กลับมาเนี่ยมาเลี้ยงมาอุปถัมน์ อาอุปัฏฐากมารับใช้แล้วก็มาเลี้ยงใจพ่อ มาเลี้ยงใจแม่ถึงแม้ร่างกายจะแตกสลายไปแล้ว  แต่จิตใจที่เคยรักเคยห่วงลูกอยู่ต้องการทีสุดให้ลูกเป็นคนดีต้องการให้ลูกเชื่อฟังต้องการที่สุดให้ลูกทำบุญอุทิศหาอย่างนี้  นี่เป็นการเลี้ยงท่านเลี้ยงเรามาแล้วเลี้ยงท่านตอบ  เลี้ยงกายนี่เลี้ยงไม่ยากเลี้ยงกายผู้เฒ่าเลี้ยงไม่ยากอยากกินเข้าไปหลายอีกซ้ำเฒ่าๆแต่เลี้ยงใจเนี่ยลำบาก  ใจผู้เฒ่าเนี่ยเลี้ยงยากหน่อยใครมีพ่อมีแม่เฒ่าๆขอให้ท่านทั้งหลายรู้สึกว่าเราอยู่ใกล้บุญเราอยู่ใกล้กุศลคอยเลี้ยงท่านให้ดีๆแต่ก่อนเราเป็นลูกท่านแต่แก่เฒ่ามาแล้วท่านเป็นลูกเราเครียดกะง่ายออยเอาปานเด็กน้อยเฒ่ามาแล้วเครียดง่ายใจดีถ่อหมากฝ้ายใจฮ้ายถ่อหมากตูม ลางเฒ่าพุมๆป้อยกลางคืนแต่ก่อนไก่หน้าบ่ทันล้างกุมป้อยตั้งแต่หลาน ตื่นมาลูกหลานเขาเฮ็ดงานเขาเมื่อยทางนี้กะจมมันสินอนกินบ้านกหินเมืองติหือมันสินอนแนวใด๋หมาเห่าซ้นใด๋แจใด๋เพิ่นได้ยินเหมิดเขานอนบ่ตื่นเขาเมื่อยฮ้ายลางเทื่อลูกตื่นมามันฮ้ายตื่มเฒ่าแล้วกะอยู่สมเฒ่าแนเถาะ อย่ามักเว้ามักจมหลายถ้ามักเว้าคือบ่ไปบวชนำยาครูพุ่น เครียดบาดนิ่หันหน้าเข้าฝา  พญากรรมพญาเวรมาเอาผู้ข้าไปเถาะอยากตายพะวะลูกมันซังเอาแล้วบาดนิ่อยากตายแล้วบาดนิ่  น้ำตาไหลออกมาอีกแล้วบาปอีกแล้วลูกนั่น ถ้าใครทำพ่อแม่ร้องไห้ได้อยากตายเตรียมบาปเตรียมตกนรกให้ดีๆเพราะฉะนั้นถ้าไม่อยากตกนรกฟังเทศน์แล้วกลับไปเอาขันห้าไปกราบใส่ตักมั๊บๆโอ๊บพ่อเอ๊ยแม่เอ๊ยข่อยมันตาบอดตอนนี้ฮู้จักความแล้วดีเลยนรกก็ไม่ตกพ่อแม่นี่โกรธลูกไม่นานหรอกถ้าเห็นลูกดีๆบ่กินกะอิ่มมื้อนั้นบ่กินข้าวเลยเห็นหน้าลูกดีๆมาอิ่มในจิตในใจอิ่มไปหลายวันเพราะนั้นเลี้ยงกายเลี้ยงไม่ยากระวังนะการเลี้ยงจิตเลี้ยงใจ พ่อแม่ก็แก่เฒ่าจิตใจก็เปราะบางใจก็เฒ่าไปด้วยกายเฒ่าเฮ็ดหยังจักหน่อยกะเมื่อยใจกะเฒ่าเฮ็ดอีหยังบ่ถืกจักหน่อยกะเครียด  ขัดพาข้าวคือเด็กน้อยกะเป็นต้องออยต้องเอาใจใส่ดีๆถ้าผู้ใดคอยประคับประคองเอาใจใส่พ่อแม่ดีๆได้บุญมากเป็นที่รักของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายตกระกำลำบากผู้ที่ทำกับพ่อกับแม่ดีๆได้บุญหลายอาตมาจะขอยกตัวอย่างโยมสมนึกขับรถมาให้อาตมาขี่ทุกวันเนี่ยไม่ใช่อาตมามีรถนะที่ติดป้ายอาจารย์ชนะคิดว่าอาตมามีรถ อาตมาไม่มีรถหรอกไม่มีเงินมีทองไปซื้อรถซื้อเรือคุณโยมสมนึกเนี่ยลูกสาวแกดี ซื้อรถให้พ่อคันใหม่ๆเอี่ยมๆสดเลย  แล้วก็บอกพ่อเอ๊ยเจ้าอย่าไปเฮ็ดเวียกเฮ็ดงานหยังเด้อให้เจ้าไปทำบุญทำบุญเผื่อข่อยแนข่อยนิ่อยู่ไกลวัดไกลวาไกลศาสนาลูกไปอยู่เมืองนอกสวิตเซอแลนด์  ดีใจขนาดซื้อมาใหม่ๆมาหาอาตมา  ปวารณาตมาสงสัยว่าเอ๊ะเฒ่านี่เราบ่ไปเฮ็ดเวียกเฮ็ดงานหยังบ๊อ มากล่าวอาตมาว่าผมสิไปส่งอาจารย์สิไปเทศน์ใสบอกไปไกลปานใด๋กะสิพาไป  อาตมาก็ได้แต่อนุโมทนายิ้มๆ อาตมาก็คิดว่าถ้ามัวไปส่งเราอยู่นี่จะไปทำอยู่ทำกินอะไร เราบ่ได้เฮ็ดเวียกหยังบ๊อสุดท้ายก็ถามแล้วก็รู้  ลูกดีที่ลูกดีนี่ดีย้อนหยังเพราะเรากะดีนำแม่เรา โยมสมนึกเคยเล่าเรื่องให้ฟังว่า แต่ก่อนอยู่เมืองพลนู่นบ้านนอกทุกข์ๆยากๆแห้งแล้งแม่ก็มีลูกชายมีลูกสาว มีลูกสาวหลายๆโดยเฉพาะพี่สาวเว้าชิกงิกเว้าแซกแง็กเว้ากระแทกแดกดันเพราะแม่ให้มรดกน้อย แม่นี่โกรธเคืองบางครั้งก็ร้องไห้พูดกระแทกแดกดันส่วนโยมสมนึกเป็นลูกชายหล่าไปเล่นสาวมากลางคืนแม่จ่มปวดแอวเด้ปวดขาเด้ลูกชายแทนที่จะไปนอนไปเล่นสาวไปเที่ยวสาวมากลางคืนก่อนที่จะนอนแม่บ่นปวดหลังปวดเอว ก็มาบีบมานวดให้แม่บีบหลังบีบเอวมาเหยียบขาเหยียบแข้งมานวดให้แม่ซะก่อนจึงนอนไปเล่นสาวมาถ้าได้ยินเสียงแม่บ่นก็มาบีบมานวดแม่ก็เลยบอกว่าหล่าเอ๊ยแม่สิให้พรเด้อ  ให้เจ้าได้เมียผู้ฮู้ได้ชู้ผู้ดี  ให้เจ้าห่างเจ้ามีใหญ่มาให้เจ้าได้ลูกผู้จบผู้งาม คือเจ้าเป็นลูกของแม่ถ้าเบิ่งเด้อเอื้อยเจ้ามันเว้าให้แม่มันสิทุกข์มันสิยาก  มันสิลำบากมันสิบ่พออยู่พอกินคนโบราณบอกว่าความปากพ่อแม่ขึ้นหนักเกิ่งธรณี  ผู้ใด๋ยอเยียงนพหากสิดีเมื่อหน้า  อย่าได้วาจาต้านสองเขือน้ำตาหลั่ง บาปท่อฟ้าเวรกรรมท่อแผ่นดิน  ปรากฏว่ามันก็เป็นอย่างนั้น เมื่อแกเจริญเติบโตมามีเมียมีลูกมีแต่เรื่องดีๆ ส่วนพี่สาวนั้นทุกข์ลงทุกข์ลง มีลูกก็ไม่ได้ดังตัวมีผัวก็ไม่ได้ดังใจมีเงินมาท่อใด๋ผัวกะเอาไปเล่นไพ่เล่นไฮโลเหมิดทรัพย์สินที่มีก็หมดมิซ้ำเจ้าของก็เล่นทุกข์ยาก เทิงทุกข์เทิงนานตายพร้อม  น้องชายเห็นทีไรให้ทีละเป็นพันสองพันสงสารพี่สาวเอาไปเล่นไพ่เล่นไฮโลลูกเรากะบ่ดีอีกอันนี้สำคัญมากใครอยากจะได้บุญนะ  บุญที่เห็นได้ชัดๆนี้เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ดีๆเลี้ยงจิตเลี้ยงใจและคุณโยมสมนึกนี่น่าเล่าเป็นตัวอย่าง แต่ก่อนมานั้นเป็นเพชฌฆาตฆ่าวัวฆ่าควายวันละ 3 ตัว 4 ตัว 5 ตัว ก็มีบางทีหลับคาเขียงเลย  กินดิบกินแดงซาวมาคำท่อกำปั้นนิ่โม้มโลดลาบก้อยซอยแช่  เหล้าขาวเทมาเต็มแก้วกินซอยแช่  เป็นคนห่าวัวฆ่าควายเลี้ยงลูกเลี้ยงเต้าต่อมารู้จักศีลรู้จักธรรมทุกวันนี้ตัวละล้านให้ตัวละ 10 ล้านแกก็ไม่ฆ่าเดี๋ยวนี้เลิกหมดมาอยู่กับอาตมาไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตมดตัวแดงแมงตัวน้อยเดี๋ยวนี้เลิกมาเจริญสมาธิภาวนาอยู่ที่บ้านมีรถ 10 ล้อ  สามสี่คันมีลานมันมีอะไรเดี๋ยวนี้เลิกกิจการเมื่อกี้มายังเล่ามาตามทางมอบให้ลูกให้หลานตัวเองมาอยู่วัดเฮือนหลังใหญ่ๆบ่อยู่มานอนอยู่ใต้ตะล่างศาลาในกฎกับอาตมาไม่ใช่ปีเดียวนะนี่มาเป็น 2 ปีแล้วไปไหนก็ไปด้วยกันไปอยู่บ้านก็ไม่ได้ถึงสองสามวันบ่ม่วนคือมาอยู่วัดเพื่อนเขามีรถสิบล้อสามคันสี่คันเดี๋ยวนี้แกบอกว่าหลูโตนชาติสาแมนเขาทุกข์เขาก็ออนซอนออนซอนโตเด้คือสำบายแท้  โอ๊ยคนฮู้จักความโว้ยไปนอนอยู่วัดเจริญสมาธิภาวนาสำบายตายไปแล้วหาบไปนำบ่ได้ บางคนมีรถสิบล้อสามคันสี่คันหนี้ท่วมหัวยังแต่บ่ทันตาย เพราะนั้นชีวิตของคนเราเนี่ยมันอยู่ที่การเปลี่ยนแปลงทางจิตทางใจพระพุทธเจ้าจึงบอกว่า...........ชีวิตทั้งชีวิตอัตภาพพร้อมทั้งความสุขความทุกข์ทั้งหมดล้วนแต่อยู่ในจิตดวงเดียว  ถ้าอยากให้มีความสุขก็จัดจิตจัดใจให้มันดีๆทำบุญก็ให้มันเป็นบุญดีๆเอากฐินทุกปี  เมื่อปีที่แล้วก็ทอดกฐินปีนี้ก็ทอดกฐิน กฐินของโยมสมนึกดีไม่มีหนังไม่มีหมอลำ ไม่มีฆ่าสัตว์ตัดชีวิตโอ๊ยกระจอกเขาว่าบ่ไหว  บ่ไหวกะอย่าหมู่กะมีหมู่กะมีหมู่ดีกะมี  มีดีดูดดีชั่วดูดชั่วเอาผ้าป่า  เมื่อกี้มาทอดผ้าป่าแสนสี่หมื่นกว่าบาท บ่มีหนังบ่มีหมอลำบ่มีหยังมาทอดสองชั่วโมงกินข้าวกินปลาเสร็จกลับอันนี้คือสัตบุรุษผู้ฉลาดถือเอาประโยชน์แห่งตนในโลกนี้ได้โดยแท้  เพราะนั้นการทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เมียให้ลูกให้พ่อ  ให้ใครก็ตามถือว่าเป็นการเลี้ยงดูอย่างถูกต้องต้องเลี้ยงกายเลี้ยงใจสุดท้ายลูกเต้าก็ได้บุญได้กุศล เป็นมงคลในการกระทำ  อาตมาจึงนึกชื่นชมว่าเมื่อไหร่บ้านเราเมืองเราจะมีคนอย่างที่อาจารย์ชนะทำอยู่อย่างนี้  อยากจะให้เห็นเป็นตัวอย่างอย่างนี้ จะเป็นประโยชน์แก่ชีวิตแก่สังคม  แก่บ้านแก่เมืองแก่ศาสนา  พี่น้องทั้งหลายเดี๋ยวนี้ศาสนาของเรากำลังจะล่มสลาย  1. วัดวาอารามอันเป็นศาสนสถานเดี๋ยวนี้เกือบจะล้มละลายไม่มีลักษณะแห่งบุญสถาน  ไปดูเถิดวัดใหญ่ๆดังๆระดับวัดหลวงก็ตาม  เวลาเอาบุญขึ้นมามันไม่เท่ากับบุญบ้านของอาจารย์ชนะนี้  บุญนี้จะมีบรรยากาศแห่งบุญนั้นเป็นหมื่นๆครั้ง วัดใหญ่ๆเป็นวัดหลวงวัดอะไรก็ตามพอเป็นบุญมีหมดมีทั้งหนังมีทั้งหมอลำมีสารพัดอย่างไม่มีบรรยากาศแห่งบุญเลยยิ่งไปกว่านั้นมอมเมาจิตใจลูกหลานให้มันสูญเสียเชื่อมั่นถือว่าอันนี้เป็นขนบธรรมเนียมประเพณีเมื่ออาจารย์ชนะอยากจะให้อาตมาพูดถึงการทำบุญที่ถูกต้อง  คนโบราณของเราพูดไว้คำหนึ่งว่า  สุคนสุกินข้าวภาษาสางมาต่างกันหน้อ  สุคนสุอาบน้ำสางมาเกลี้ยงลืนกันเด้หน้อ  อาบน้ำเหมือนกันแต่มันเกลี้ยงไม่เหมือนกัน ทำบุญเหมือนกันแต่ไม่เหมือนกันอาจารย์ก็ทำบุญคนอื่นก็ทำบุญคอบดูสิปลาขึ้นนาข้าวขึ้นบ้านถึงเวลาที่ต้องทำบุญอุทิศส่วนกุศลบ้านเราเรียกว่าแจกข้าวบ้านอากาศเนี่ยบ่น้อยกว่า ห้าหกกองบุญที่จะแจกข้าว  เอาบุญแจกข้าวแต่ละทีเอาหนังมาโลด พอมื้อนี้เบิ่งเฮือนนี้อีกสามสี่วันไปดูอีกบ้านนึงอีกห้าหกวันไปดูอีกบ้านนึง  แล้วมันเป็นบุญกันหรือไม่แล้วพากันทุกข์กันยากพี่น้องคนไทยเรา  เฮาบ่มีบุญเลยพากันทุกข์กันยากบ่มีบุญจังใด๋เอาบุญหลายกะด้อ พวกเจ๊กพวกจีนเขาห่างมีเขาบ่ได้มาเอาบุญดู๋ปานเฮา  แต่ว่าเขาเอาถืกพี่น้องชาวจีนก็แจกข้าวเหมือนกันทำบุญอุทิศเหมือนกัน  วันเซ้งเม้งกะคือวันแจกข้าว  เพิ่นแจกข้าวเจ๊กพร้อมกันหมดประเทศเอาอันเดียวกันเสร็จอย่างอำเภออากาศของเราจังหวัดสกลนคร  ของเราเนี่ยวันเซ้งเม้งของชาวจีนเขาเอาบุญเหมอดทุกคนเลยไม่ใช่ทำครั้งเดียวเสร็จแต่เฮานี่แล้ว แจกข้าวให้เราแล้วสำบาย  หนังกะจอบักใหญ่  หมอลำกะอย่างม่วน ฆ่าวัวอีกสองโตสำบาย ปีหน้าปีฮือแล้วเลย พี่น้องชาวจีนเขาแจกข้าวทุกปีทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้พ่อแม่ปู่ย่าตายายลูกหลานคนที่รักคนที่พออกพอใจเขาเรียกว่าวันเซ้งเม้ง วันเซ้งเม้งนี่ทำหมดพร้อมกันวันเดียวแล้วเลย  บ่ต้องเสียเวลาเคิกเวียกเคิกงานหลายเทื่อ  อาตมาพูดอยู่บ่อยๆต่อๆไปอยากจะชวนพวกเราฮอดยามทำบุญไปหาชวนกันเข้าหุ้นผู้ใด๋ผัวตายเมียตายลูกตายเข้าหุ้นกันเด้อเฮาแจกข้าวมื้อเดียวให้มันแล้วโลดประหยัดเวลาเราทำบุญให้มันถืกบุญเงินทองก็ไม่ต้องเสียหายหลาย อันนี้แจกข้าวเหมิดเงินหลายๆอาตมาพูดไว้ไม่รู้สึกเบื่อหน่ายแม้ตนเองตาย  เล่าไว้วันละนิดก่อนชีวิตอัศดงอาตมาเล่าไว้เรียบร้อยแล้วอาตมาตายลูกศิษย์ลูกหาเอาไปเปิดฟัง บ่ได้ยากเลยเตรียมไว้เสร็จเรียบร้อยหลังจากนั้นก็ทำบุญอุทิศส่วนกุศลตามธรรมดาให้เพราะยังไงเราก็ได้ทำบุญเอาไว้แล้ว เหลือแต่บุญเป็นตนเป็นโตบ่มีบ่อนไว้เพราะนั้นไม่ต้องห่วงเรื่องทำบุญอุทิศหาอยากทำกะทำบ่อยากทำกะบ่เป็นหยังข่อยพอแล้วบุญ ทีนี้ก็พร้อมที่จะตายเพราะเราได้สั่งสมคุณงามความดีไว้พร้อมเตรียมตัวก่อนตายเตรียมกายก่อนแต่งเตรียมน้ำก่อนแล้งเตรียมแบงค์ก่อนไป เตรียมใจก่อนสู้อยู่อย่างเป็นผู้พร้อมทุกอย่างที่จะอยู่ที่จะไปที่จะเป็นที่จะตายบ่ย้านหยังมันพร้อมแล้ว  พระอรหันต์ทั้งหลายบ่ได้ย้านตาย  บ่อยากตายพร้อมแล้วก็บ่อยากอยู่พร้อม  นั่งร้องเพลงสบายบทเพลงแห่งพระอรหันต์เราไม่อยากอยู่ไม่อยากตายไม่ชื่นชมกับชีวิตที่มีอยู่ไม่ยินดีกับความตาย  แต่เรากำลังรอคอยเวลานั้นมาถึง  เหมือนลูกจ้างรอคอยเวลาหมดการจ้างก็จะเลิก  เพราะนั้นถ้าผู้ใดทำคุณงามความดีไว้พร้อมแล้ว ไม่มีความกลัวต่อภัยคือความตายเลยเพราะนั้นพวกเราทำบุญนี่ทำปานใด๋กะบ่อิ่ม กะย้านตายอยู่คือเก่าบ่ย้านตาจังใด๋ถ้าทำบุญวะซั่น อาตมาพูดอยู่บ่อยๆแถวบ้านอาตมาเขาบ่มนต์เด๋  บุญแจกข้าวบ้านแพรกเขาบ่มนต์อาตมาขึ้นไดอก ไปเฮ็ดหยังล่ะหมอลำซิ่งหมอลำหมู่กะมี เขาทำเป็นประเพณีพอเขาตายเขาไม่นิมนต์อาตมา อาตมาก็เลยสำบายไปเขาบ่มนต์เพราะว่ามนต์บ่ไป เวลาแจกข้าวมีหนังมีหมอลำเพราะพระพุทธเจ้าท่านไม่ให้ไปกระทำกับการกระทำเช่นนั้น  มันเป็นอย่างนี้นะการทำบุญฟังให้ดีการทำบุญของเรายิ่งทำยิ่งทุกข์ยากลำบาก  เขาบอกว่าวันนี้เอาบุญบ้านดงบัง  เอาบาปบ้านดงบังเป็นหยังว่าจังสิ  เอาทุกครั้งมีการตายเกิดขึ้นไม่ใช่มีแต่สัตว์ตายคนก็ตาย  บุญกฐินดงบังตายไปสองคน ปีนี้ก็ตายไปคนหนึ่งตีกันฆ่ากันไม่ควรจะเรียกว่าเอาบุญบ้านดงบัง เอาบาปบ้านดงบังมื้อนี้บ้านดงบังเอาบาป บุญที่แท้จริงที่ครบวงจรมีอะไร เราจะต้องศึกษาพระพุทธเจ้าไม่ได้ให้ทำบุญเพียงลอยๆนะท่านบอกว่า.......บุคคลผู้ปรารถนาปะโยชน์อันเลิศพึงศึกษาเรื่องบุญให้ดีๆ........บุคคลผู้ปรารถนาประโยชน์อันเลิศพึงศึกษาเรื่องบุญให้ดีๆทำบุญให้มันเป็น........จงทำบุญชนิดที่มีแต่ความสุขเป็นกำไลไม่มีความทุกข์เป็นกำไล .........การให้ทานการรักษา กาย วาจาใจให้สม่ำเสมอ  ..........การประพฤติความเป็นอยู่ให้สม่ำเสมอ.........มีจิตใจประกอบไปด้วยเมตตาปราณี.........เมื่อบุคคลได้อบรมได้ศึกษาได้กระทำเหตุแห่งความสุขสามประการนี้แล้ว........บัณฑิตที่ฉลาดเช่นนั้นจะไปอุบัติขึ้นในโลกที่ไม่มีความเบียดเบียน.......เขาจะไปเพลิดเพลินในเทวโลกเพียบพร้อมไปด้วยสิ่งที่ปรารถนาได้ดังใจ  สรุปแล้วพระพุทธเจ้าบอกให้ศึกษาเรื่องบุญ บุญครบวงจรมี 3 อัน 1.........การให้ 2.........ศีลศีลคือทำการ วาจา ใจ ของตนให้ปกติ.........สม่ำเสมอมีจริยาสม่ำเสมอ  3............อบรมจิตให้มีความเมตตาปราณีขึ้นมามาก  ทีนี้พวกเราทำบุญกันอย่างไรให้ทาน  ให้อยู่พอเป็นกระสายสมมุติว่าบุญบ้านอากาศเนี่ยเอ๋าบุญพระเวทบ้านอากาศสมมุติ  3 อันนี้สิได้อันเดียว 1.......ให้อยู่ให้ทาน .......การกระทำให้สม่ำเสมอกาย วาจา ใจ  ไม่เสมอเลยพอใกล้มื้อบุญมีแต่คนบ่เต็มบาท  ถ้ามื้อดีๆมีอยู่คนดีๆ.......การประพฤติเสมอต้น เสมอปลาย  เมื่อวานเป็นจังใด๋มื้อนี้เป็นจังซั่นอันนี้มื้อวานดีๆอยู่มาฮอดมื้อบุญไปแล้วอย่างไปฟ้อนไปเด้าไปเด้งไปมันไม่สม่ำเสมอเสียไปแล้วตัวนี้........อบรมจิตให้เจริญด้วยความเมตตาปราณี  ครั้นมื้อธรรมดาจะมีเมตตาปราณีมากกว่ามื้อบุญ  ครั้นฮอดมื้อบุญไปแล้วไม่รู้ความเมตตาปราณีหายไปไหนกลายเป็นวันที่โหดร้ายทารุณควายตายไป 10 ตัว ครั้นมื้อธรรมดาบ่ทันตายครั้นฮฮดมื้อบุญตายหลายแท้  พวกเราสูญเสียไม่ได้ศึกษาเลย สมัยพระพุทธเจ้าท่านจึงบอกว่า......การให้ทานเปรียบเสมอเหมือนกับการรบ  เดี๋ยวนี้อาจารย์ชนะรบ รบเก่งก็มีชัยชนะมาก  ทำบุญน้อยได้บุญมากเหมือนกับมีกองทหารน้อยแต่สามารถชนะกองกำลังตั้งมากเมื่อกี้เขารบกันที่อ่าวเปอร์เซีย ซัดดัม ฮุสเซน รบกับกลุ่มสหประชาชาติ สหประชาชาติตายไปกว่าสามสิบคน แต่กองกำลังซัดดัม ฮุสเซนตายเป็นแสนเพราะอะไรมันเหนือชั้นกัน  การทำบุญก็เหมือนกันอาจจะทำบุญหมดเป็นแสนเป็นล้านแต่ได้บุญนิดเดียวเหมือนกับ

ซัดดัม  ฮุสเซนที่ต้องสูญเสียทหารไปเป็นแสนชัยชนะไม่มีเลยในขณะเดียวกันพวกอเมริกาพวกสหประชาชาติเสียกำลังไปเพียงสามสิบสี่สิบคนชัยชนะยิ่งใหญ่เหมือนกับการให้ทานพระพุทธเจ้าบอกว่าเสมอเหมือนกับการรบ  บางคนทำบุญน้อยแต่เขามีชัยชนะต่อกิเลสเขามากอย่างวันนี้ถ้าหากเราไม่มีชัยชนะต่อกิเลส  กิเลสมันอยากดังกิเลสมันอยากให้คนยกย่องสรรเสริญ  ไปจ้างหนังมามีหน้ามีตา เขาย่องขนาดโอ๊ยบุญอาจารย์ชนะนี่ซะแมนเขาดีเนาะ  หนังกะดีแนวกินกะเต็มปากเต็มคอเป็นตาเราสิได้บุญที่แท้ในใจลึกๆเป็นตาเราสิฉิบหายเขาอยากเว้าแบบนี้  เพราะนั้นเราอย่าไปหลงกับสิ่งเหล่านี้พระพุทธเจ้าจึงบอกว่าผู้ที่จะมีชัยชนะเหนือกิเลสต้องมี 3 กำลัง  อาจารย์ชนะท่านมี 3 กำลัง1. กำลังทรัพย์ กำลังทรัพย์ที่จะเลี้ยงดูพี่น้องทำบุญกับพระสงฆ์องค์เจ้าเลี้ยงดูหมู่พระสงฆ์ที่ทรงศีล 2. กำลังศรัทธากำลังศรัทธาเพียงพอที่จะเสียสละเชื่อมั่นว่ามีบาปมีบุญมีคุณมีโทษ เชื่อว่าการกระทำนี้มีผลเชื่อว่ามีนรกมีสวรรค์  เชื่อว่ามีชาติก่อนมีชาติหน้า  กำลังศรัทธามีกำลังทรัพย์มีทีนี้มีอีกอันหนึ่งกำลังปัญญา  สัตบุรุษย่อมทำบุญด้วยกำลัง 3 อย่างนี้  มีปัญญาเห็นว่าทำอย่างนี้มันถูกมันต้องมันดีมันงามทำอย่างนั้นมันไม่ถูกแม้มันจะถูกใจชาวบ้าน แต่มันไม่ถูกหลักปัญญาชนของมหาบุญอย่างพระพุทธเจ้า ไม่ถูกหลักของบัณฑิตเราไม่เอาเราจักทำให้มันถูกต้องเราจะไม่ทำถูกใจเพราะใจคนมันมีกิเลสสนองตอบยังไงก็ไม่หมดกำลังปัญญาเช่นนี้ขาดแคลน บางคนมีเงินมากมีกำลังทรัพย์มีกำลังศรัทธาแต่ขาดกำลังปัญญาเขาจึงตำน้ำพริกละลายแม่น้ำนอกจากนิมนต์พระสงฆ์องค์เจ้ามาฉันท์เลี้ยงพี่เลี้ยงน้องมีหนังมีหมอลำฆ่าวัวฆ่าควายสนุกสนานเพลิดเพลินเขาไม่มีปัญญากล้าปีกไม่กล้าขาไม่แข็ง  ที่จะตัดค่านิยมของสังคมชนิดที่ผิด ๆนี้ออกไปได้เพราะนั้นชีวิตที่มีค่าคือชีวิตที่ให้กับสังคม มาก ๆเอาจากสังคมแต่น้อยปลดปล่อยตนเองจากพันธนาการค่านิยมผิดๆของสังคมไม่สามารถครอบงำใจเราคุณงามความดีที่เราจะทำสังคมกีดกันเราไม่ได้  ทุกคนอยากจะเป็นคนดีแต่ติดที่สังคม เป็นหยังจังกินเหล้ากินเพื่อสังคม  บ่กินบ่ได้ตามเงื่อนไขของสังคมครับอาจารย์  นี่แสดงว่าเขาไม่สามารถปลดปล่อยพันธนาการที่ผิดๆออกไปได้พระสงฆ์องค์เจ้าก็เหมือนกันวัดต่างๆเป็นหยังจังปลูกฮ้านหมอลำไว้ถาวรแท้ วัดต่างๆมีฮ้านหมอลำประจำมันถืกต้องบ่ล่ะบ่แหล่วเป็นหยังจังเฮ็ด  กะเฮ็ดตามสังคมเขาชีวิตที่มีค่าชีวิตที่ประเสริฐคือชีวิตที่ให้แก่สังคมมากๆพี่น้องอาจไม่รู้ว่าตอนนี้อาจารย์ชนะกำลังให้ประชาชนให้ตั้งแต่เป็นครูบาอาจารย์สอนลูกสอนหลาน แม้แต่ตัวเองจะทำบุญส่วนหนึ่งสังคมอาจจะติเตียนว่า  อาจารย์ชนะไม่สปอร์ตไม่ทำแบบบ้านแบบเมืองเขาแต่ที่แท้จริงลึกๆอาจารย์ชนะต้องฝืน ฝืนความรู้สึกค่านิยมของชาวบ้านเพื่อสร้างค่านิยมที่ถูกต้องเพื่อสร้างทัศนคติที่ถูกต้องนี่เป็นการให้ต่อสังคมที่ล้ำลึกมาก สังคมจะมองเห็นหรือไม่มองเห็นก็ตาม  ในขณะเดียวกันก็ปลดปล่อยตนเองออกจากค่านิยมของสังคมที่ผิดๆแม้เขาจะดูถูกเขาว่ากระจอกก็ช่างเขาแต่มีสติปัญญาพอไม่ให้สังคมมาขวางกั้น  บางคนอยากทำดีแต่โดนสังคมมาขวางกั้นว่าทำไปแล้วสังคมไม่ยอมรับเลยไม่ทำ  ในวัดก็เหมือนกันพระสงฆ์ก็เหมือนกันผู้ที่จะทำประโยชน์ให้แก่โลก แก่สังคม แก่เพื่อนมนุษย์  จะต้องมีกำลังถึง 2 กำลัง  คือกำลัง ศรัทธา กำลังปัญญา ส่วนกำลังทรัพย์ไม่ต้อง  กำลังทรัพย์นั้นญาติโยมเขาสนับสนุนเอง  วิธีทำงานให้สังคมมากๆพูดให้ฟังทำให้ดูอยู่ให้เห็น  พูดให้ฟังด้วยความรู้ความเข้าใจอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง  ในธรรมในวินัยของพระพุทธเจ้าทำให้ดูด้วยการเสียสละพาพูดแล้วก็พาทำพาเจริญสมาธิภาวนาพาอบรม อยู่ให้เห็นอยู่อย่างไม่มีความทุกข์บีบคั้นอยู่อย่างไม่มีสังคมใดจะมาบีบคั้นลักษณะเช่นนี้จะต้องมีกำลังศรัทธากำลังปัญญา พอจะทำประโยชน์ให้สังคมต้องมี 2 กำลัง  คือกำลังศรัทธากำลังปัญญาแต่โยมจะทำประโยชน์ให้ถูกต้องต่อศาสนาต้องมีถึง 3 กำลัง อย่างวันนี้อาจารย์ชนะใช้กำลังถึง 3 กำลัง กำลังศรัทธา กำลังทรัพย์ กำลังปัญญา เพียงพอจึงจัดอย่างนี้ได้  คนอื่นทำไม่ได้มีทรัพย์มากก็ดี มีศรัทธามากก็ดี แต่ไม่มีปัญญาจึงไม่สามารถปลดปล่อยพันธนาการจากสังคมได้  นี่เป็นการทำประโยชน์อยู่ตลอดพระพุทธเจ้าจึงบอกว่าให้ศึกษาเรื่องบุญ ทีนี้เรื่องบุญถ้าศึกษาดูดีๆแล้วมันก็ไม่ผิดกันจากการอาบน้ำ คนโบราณจึงบอกว่า สุคนสุกินข้าวภาษาสางมาต่าง สุคนสุอาบน้ำสางมาเกลี้ยงลืนกัน  พระพุทธเจ้าจึงบอกว่า ......ธรรมอันใดทำให้สัตว์ทั้งหลายบริสุทธิ์ ชำระสัตว์ให้บริสุทธิ์.........สภาวะธรรมอันยังสัตว์ให้บริสุทธิ์ได้ สภาวะธรรมนั้นคือบุญ บุญนั้นก็คือการชำระคนให้บริสุทธิ์จากบาปถ้าจะทำบุญก็คือการเว้นจากบาป ไม่เอาบาปมาเป็นทุน  เราพูดอยู่บ่อยๆว่าเอาบาปเป็นทุน เอาบุญเป็นกำลังมันสิได้กำไลจังใด๋ลงทุนด้วยบาป  ทำบาปแลกบุญก็ขาดทุนเรื่อยไปเพราะนั้นพระพุทธเจ้าจึงบอกว่า......จงทำบุญชนิดที่ไม่มีความสุขเป็นกำไล.......การที่ทำตนไม่อยู่ในความสม่ำเสมอไม่ชอบอยู่ในความสงบแล้วมาทำบุญนั้นพระพุทธเจ้าว่ามันไม่ได้บุญเลยได้บุญน้อยๆ.......มีคนบางกลุ่มบางจำพวกไม่ตั้งมั่นอยู่ในธรรมอันสงบ  ชอบฆ่าเขาเบียดเบียนเขาทำให้เขาโศกเศร้าแล้วมาให้ทาน .......เรากล่าวว่าท่านเช่นนั้นได้มาด้วยหน้านองด้วยน้ำตา  ได้มาด้วยน้ำตานองหน้า  ได้มาด้วยศัตราอาวุธย่อมไม่ได้ผลเท่ากับการให้ทานด้วยความสงบ........การให้ทานเช่นนั้นจะถวายพระฉันท์อิ่มเป็นพันๆองค์  ทำบุญเป็นแสนๆองค์เขายังไม่ได้บุญเท่ากับหนึ่งส่วนร้อยของผู้ที่ให้ทานด้วยความสงบแม่เพียงครึ่งเดียว  ขาดทุนบอกว่าให้พระเป็นพันๆองค์พร้อมกันเป็นแสนๆทำด้วยการเบียดเบียนไม่ได้ผลเท่ากับหนึ่งส่วนร้อยของผู้ที่ให้ทานด้วยความสงบเพียงครั้งเดียวเนี่ยพระพุทธเจ้าท่านพูดอย่างนี้  ให้เราศึกษาเฮ็ดจังใด๋จังสิสงบอาตมาเปรียบเหมือนคนอาบน้ำ แฮงอาบแฮงสกปรกอาบน้ำขี้ตม  ยิ่งอาบยิ่งมีแต่หิดขี้ตมควายลองไปอาบเบิ่งเป็นหิดเป็นโรคผิวหนังทั้งเหม็นทั้งสกปรกอาบเท่าไหร่ยิ่งสกปรกยิ่งเหม็นเหมือนคนทำบุญฆ่าสัตว์ตัดชีวิต  กินเหล้าเมายาจ้างหนังจ้างละคร  มอมเมาอันนี้ยิ่งทำยิ่งสกปรกฆ่าสัตว์ตัดชีวิตกินเหล้าเมายาสองอาบน้ำหอมอาบแล้วหอมชื่นใจถ้าอาบมากๆเข้าน้ำหอมนี่มีพิษมีสารเคมีพวก ซีเอฟซีอะไรต่างๆอาบแล้วแสบหูอาบแล้วแสบตาเหมือนคนอาบน้ำหอมกับคนทำบุญเอาหน้า ทำแล้วให้คนยกย่องสรรเสริญโอ๊ยเป็นตาเราได้บุญโว้ย กินกะอิ่มเต็มปากเต็มคอห่อใส่ถุงเมือกินบ้านกะได้  เป็นตาเราได้บุญหนังกะดีหมอลำกะม่วน  ในใจเป็นตาเราฉิบหายพอได้ยินคำยกย่องสรรเสริญดีใจมากแต่ความดีใจชั่วครู่อีกหน่อยก็กลายเป็นสายลมเป็นอากาศ  พองานเสร็จก็มาเป็นหนี้พะรุงพะรังตอนนี้น้ำหอมเป็นพิษ ทีนี้เราก็มาดูว่าอาบน้ำด้วยน้ำสะอาดฟอกสบู่น้ำบาดาลน้ำประปาเนี่ยยิ่งอาบยิ่งสะอาด อย่างที่อาจารย์ชนะทำในวันนี้นี่คืออาบน้ำสะอาดฟอกสบู่ยิ่งทำไปก็ยิ่งได้ประโยชน์ทั้งได้ความรู้ทั้งได้ความเข้าใจได้ทั้งบุญคือความสบายใจเอิบอิ่มใจไม่ได้เบียดเบียนได้ทั้งกุศลทั้งความรู้ความฉลาดที่นี้พ่อแม่เราทำไมถึงพาเราคบเรางันจะเล่าให้ฟังว่า  พระพุทธเจ้าเปรียบการให้ทานเหมือนกับการรบ เมื่อไปรบทัพจับศึกมาก็ฉลองชัยชนะพระเจ้าแผ่นดินไปรบเมื่อชนะศึกมาก็มาฉลอง  กลับมาถึงบ้านก็มาฉลองชัยชนะ แต่พวกเราทำบุญนั้นคือการรบ ......การให้ทานเปรียบเสมอเหมือนการรบเมื่อมีชัยชนะแล้วก็ต้องฉลองชัยชนะ  บ้านเฮาว่าสอง สองเขียนไว้ในหนังสือใบลาน สองข้าวแจก สองข้าวสาก สองข้าวประดับดิน สองกฐินคำว่าสองมาจากคำว่าฉลอง  อย่างอาจารย์ชนะแจกข้าววันนี้ก็มาอ่านเทศน์ให้ฟังสองข้าวแจก......เล่าไปเศรษฐีเมียตายให้คนใช้ไปส่งข้าวไปคุมื้อคุมื้อไปกะเอาไปไว้ในผีป่าช้านั้นมาจนถึงวันหนึ่งฝนตกมากน้ำหลากสิลอยไปหือสิจมน้ำตายสิเฮ็ดจังใด๋หน้อคนใช้กะถืออาหารมาจะไม่เอาไปก็กลัวนายจะว่าแทนที่จะทิ้งก็เสียดายพอดีเห็นพระมาบิณฑบาตรเอาใส่ให้พระนี่เป็นหยัง พอดีฝนตกรินพระกะบ่มีกินก็เลยเอาใส่บาตรให้พระนี่ในสองนะสองข้าวแจกผู้เฒ่าคงเคยได้ยินแล้วในคืนนั้นเศรษฐีก็ฝัน ฝันเห็นเมียมาหาตั้งแต่ตายไปบ่ได้กินข้าวกินน้ำจักเทื่อ ซะแมนเจ้าใจดำ  หัวแต่ได้กินมื้อนี้เจ้าเฮ็ดอีหยังอยู่แต่กี้  เศรษฐีตื่นมาด่าคนใช้กูให้มึงเอาสุมื้อมึงเอาไปใสคือหัวเอาไปมื้อวานนี้หมอนั้นบอกว่าเอาไปคุมื้อมึงเอาไปใสกะพุ่นแหล่วไว้ผีป่าช้าพุ่นแหล่ว คือบ่ได้ซั่นมึงอย่าตั๋ว  มึงอย่าโกหกกูนะกูจะเอาโทษมึงเมื่อวานมึงไปไหนบอกตรงๆไอ้นี่ก็หน้าถอดสีบอกตรงๆเมื่อวานผมไม่ได้ไปน้ำหลากกลังจะตกน้ำตายผมว่ายน้ำไม่เป็น ผมเห็นพระมาบิณฑบาตรผมเลยใส่ไปในบาตรนั่น คุมื้อผมเอาไปให้อยู่ โอ้อันนี้บ๊อเพิ่นจังได้กิน.....อันนั้นเขาเอิ้นว่าสองข้าวแจก แล้วมันจบอยู่เพียงแค่นั้นแต่ในสองพวกเราภาคอีสานนี้ก็ดี  สองกะบ่แมนสองสื่อๆบาดนิ่ให้จ้างหนังจ้างหมอลำมหรสพคบงันตายไปแล้วสิได้ม่วนซื่น ความจริงในทางพุทธศาสนาท่านให้ฉลอง  ฉลองชัยชนะที่มีต่อกิเลสอย่างวันนี้เราเห็นย่างนี้กลางคืนนั้นให้ฉลอง ฉลองยังไงมีทานแล้วก็จะต้องมีศีล.....ไผมีใจใสเลื่อมการทานสร้างก่อบริสุทธิ์ผ่องแผ้วใจแล้วจึงทาน  ย่อมมีใจหาญห้าวโมทนายอมอบประกอบด้วยศีลเพิ่นต้าน......เขาว่าไปจังสิ  เมื่อให้ทานแล้วจะต้องมีศีลเพราะนั้นจะต้องฉลองทานของตนเองโดยการสมาทานศีลถ้าทำกองบุญใหญ่กองบวชถ้าไปทำกองหดกองบวชทำกองกฐินพากันมาสมาทานศีล 8 พุ่น

 อุโบสถศีลสงบเสงี่ยมคืนนั้นฟังเทศน์ฟังธรรมครูบาอาจารย์ท่านแสดงธรรมให้ฟังดึกดื่นพอนอนก็นอนพอเช้ามาก็ตื่นมารับอรุณ มาตอนเช้ามาเจริญสมาธิภาวนาไหว้พระสวดมนต์สว่างมาแล้วทำอาหารถวายพระสงฆ์องค์เจ้า  หลังจากนั้นท่านก็ให้ศีลให้พร เขาฉลองกันอย่างนั้นแต่ก่อน  บ่มีดอกไปจ้างหมอลำบาดนิ่ฉลองกิเลสเด่บาดนิ่ชัยชนะกิเลสชุมนั้นกิเลสบอกกูชนะแล้วโว้ยชนะธรรมในใจพวกนี้แล้วโว้ย เอาหยังมาฉลองขาขาวๆเสื้อผ้าตัดบ่ทันแล้วแหกหน้าแหกหลังมาฉลองบุญเพิ่น  ฉลองชัยชนะของกิเลสไม่ใช่ฉลองชัยชนะของศีลของธรรมไม่ใช่ฉลองชัยชนะแห่งคุณธรรม อาจารย์ชนะเนี่ยพาเราทำ อย่างบุญกฐินวัดอาตมาเมื่อกี้นิ่ไม่ทราบว่าพี่น้องชาวอากาศไปกี่คนก็เห็นอยู่คนมาเต็มศาลาใหญ่ๆคนไม่รู้เท่าไหร่ศาลาหลังใหญ่ๆยาว 40 กว่าเมตร กว้าง 16 เมตรล้นไม่พอไม่มีหนังไม่มีหมอลำแต่คนมาทำไมมาเอาบุญ  ถึงกลางคืนมาฉลองมาถึงบ่ายๆก็มีสมาทานอุโบสถ นุ่งขาวห่มขาวกันแล้วหลังจากนั้นก็เจริญสมาธิภาวนาพอตกดึกก็แสดงธรรมให้ฟังกลางคืนเช้ามาตื่นตี 2 นั่งสมาธิกันจนถึงตี 4 ฟังธรรมธรรมิกถาก่อนฟ้าสาง จงแยกย้ายกันไปทำสรีระล้างหน้าล้างตาเตรียมอาหารหวานคาวถวายพระสงฆ์องค์เจ้ากินกันถวายกฐินฟังเทศน์จงแยกกันไปอาตมาเทศน์ไม่ได้เป็นไข้  ในวันนั้นในช่วงจะถวายกฐินนี่ไม่มีอะไรเลยไม่มีสิ่งยั่วเย้ามอมเมา เรียกว่าทำบุญครบวงจรทาน.......มีการให้ทานศีลมีการอบรมจิตให้มีความเมตตาวันนี้จะเป็นวันแห่งความสอง  วันนี้จะเป็นวันแห่งความเมตตาปราณีไม่มีสัตว์ตัวใดตาย  เพราะการกระทำของเราในวันนี้ไม่มีวัวมีควายตายอย่างนี้เป็นบุญในทางพระพุทธศาสนา เมื่อเราไม่ทำตามหลักธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธสาสนาแล้ว  พระพุทธสาสนาก็ไม่สามารถอยู่คู่ประเทศชาติบ้านเมืองเมื่อพระพุทธศาสนาเสื่อมไปสิ้นไปความเดือดร้อนวุ่นวายจะเกิดขึ้นลูกจะไม่เชื่อฟังพ่อแม่ลูกศิษย์จะไม่เคาระครูบาอาจารย์  บ้านเมืองจะไม่มีระเบียบวินัยทุกคนจะเห็นแก่ตัว  เอารัดเอาเปรียบกดขี่ข่มเหงมือใครยาวสาวได้สาวเอา  ไม่มีความเมตตาปราณีความรักความแพงแบบสมัยโบราณอันนั้นเพราะว่าศาสนธรรมซึ่งมันเคยมีมันซึมซาบอยู่ในจิตในใจมันได้เลื่อนลอยห่างไกลออกไปใครจะเป็นผู้รักษาสิ่งเหล่านี้เอาไว้พระสงฆ์เท่านั้น พระสงฆ์จะต้องเป็นแกนนำ อย่างวันนี้เป็นวันที่ 10 แล้ววัดมานิมนต์อาตมาไปแสดงธรรมแต่ในวันที่แปดที่เก้าที่สิบอาตมาไปดูในรายการมันไม่มีบรรยากาศแห่งธรรมเลย ไม่มีบรรยากาศแห่งธรรมอย่างนี้อาตมาไม่ไปเพราะว่า1. มีการพุทธาภิเษก  2. บวชชีพราหมณ์ 3. ลอยกระทง การลอยกระทงบอกเลยว่าไม่ใช่พิธีทางพระพุทธศาสนา เป็นประเพณีของแขกตั้งแต่พระพุทธเจ้ายังไม่เกิด.........รอบประทีปลงในแม่น้ำเพื่อบูชาพระนารายบรรทมศีล  ไม่มีในหลักของพระพุทธศาสนาเลยแต่เราต้องการความสนุกสนานประเพณีเหล่านี้มันลอยเข้ามาทางแม่น้ำ วันเพ็ญเดือนสิบสองน้ำนองเต็มตลิ่งเราทั้งหลายชายหญิงสนุกกันจริงวันลอยกระทงเอามาร้องในภาคอีสานปานกล้วยสุกจ้ำปลาแดกเมืองภาคใต้ภาคกลางนู้นเขาได้รับวัฒนธรรมทางเรือ ประเทศอินเดียวเขาล่องเรือมาซื้อกำยาน มาซื้อทองคำสุวรรณภูมิเขาก็เอาประเพณีที่ประวารีนี้มา เสร็จแล้วพวกเราอยากสนุกอยากสนานก็หาเรื่อง  วันเพ็ญเดือนสิบสองน้ำนองเต็มตลิ่ง ร้องปานใด๋มันกะบ่เต็มให้ทีนี้ก็ไปลอยให้มันสกปรกเพิ่ม เป็นประเพณีที่จะกินเหล้าที่จะกินยาที่จะสนุกสนานเพลิดเพลินมีหนังมีละครล้วนแต่จะทำลายจิตใจพระสงฆ์องค์เจ้าไม่น่าจะสนับสนุนสิ่งเหล่านี้เลย  ควรจะแสดงธรรมให้ฟังพระพุทธเจ้าให้ทำอย่างไรในการบูชา พระพุทธเจ้าบอกว่าให้พากันปฏิบัติธรรม........บูชาธรรมปฏิบัติธรรมนั้นเป็นการบูชาเราทั้งกลางวันกลางคืนไม่ให้ไปทำสิ่งเหล่านั้นเดี๋ยวนี้เราเหลือแต่พิธี ศาสนาของเรามีสิ่งประกอบอยู่ 4 อย่างคือ 1 ศาสนบุคคลพระสงฆ์องค์เจ้า 2. ศาสนวัตถุวัดวาอาราม 3. ศาสนธรรมคำสั่งสอน 4. ศาสนพิธี พิธีทางพระพุทธศาสนา  พิธีจริงๆมันมีอยู่ 3 อัน  วิสาขะนี่อันหนึ่ง มาฆะ อาสาฬหะ อันนี้เป็นสิ่งที่พระจะนำญาติโยมให้พากันรำลึกนึกถึงให้พากันทำวันเกิดวันตรัสรู้วันปรินิพพานวันเกิดพระพุทธเจ้านี่พอถึงวันเกิดพระพุทธเจ้าไม่มีใครสนใจแต่วันเกิดของครูบาอาจารย์ฮ้ายก็วันเกิดพระพุทธเจ้าหลั่งไหลกันไปกินไปอยู่ไปอะไรสนุกสนาน  แต่วันเกิดพระพุทธเจ้าโหลงเหลงไม่มีความสนใจเลยเดี๋ยวนี้เกือบจะลืมพระพุทธเจ้าแล้ว  บังเอิญภิกษุของอาตมาตรงกับวันเกิดของพระพุทธเจ้าพอวันวิสาขะอาตมาก็ประกาศคนทั้งหลายถามวันไหนวันเกิดอาตมาวันเกิดอาจารย์สมภพบอกไม่มีวันเกิดสิเกิดจังใด๋พระพุทธเจ้าบอกไม่ให้สนใจเรื่องวันเกิดให้สนใจเรื่องตายเห็นบ่บ้านเฮามีคนตายปั๊บไปแหมเฮือนดีว่าซั่น  ยามคนเกิดใหม่คือบ่ว่าตายนั้นเฮือนดีเกิดนั้นเฮือนกรรมคันว่าเกิดปั๊บไปแหมไปงันกรรมว่าซั่น  ลูกน้อยก็กรรมมือมาแต่ในท้องพุ่นแม่ออกเคยเห็นบ่ซั่นเด็กน้อยออกมามันกำหรือแบบ่ได้เบิ่งซ้ำคาเจ็บเพราะนั้นเมื่อวันเกิดคือวันมีกรรมที่สุด  ลูกน้อยๆก็กำมาตั้งแต่ในท้องคลอดออกมามือน้อยๆกำไม่แบเลยแม่ก็กำเบ่งวะซั่น  จักแม่นเหงื่อหรือยางตายเลือดออกว่าแมนเคิ่งคุ มันทุกข์ด้วยกันทั้งลูกทั้งแม่ เพราะนั้นในวันเกิดเนี่ยควรจะคำนึงถึงแม่มากๆวันเกิดของลูกคือวันตายของแม่ ในวันเกิดผัดหาแนวมากินบาดนิ่  ถ้าแมนโยมเกิดกะพากันมาแฮปปี้เบริดเดย์ทูยู  เกิดมามีกรรมต้มน้ำฮ้อนฟดหม้อกรรมบ่ได้ว่าหม้อบุญเดือนห้าหม้อกรรมว่าซั่นดังไฟใส่ผู้เป็นผัวกะบ่เฮ็ดหยัง  หาแต่ฟืนมาดังหม้อกรรมบ่อยากให้กันเย็นจักเม็ดเลยฮ้อนเกือบตายปากกินน้ำฮ้อนทางก้นจี่ไฟ เจ้าสิว่ามันแนวดีเบาะเกิด......เกิดทีไรเป็นทุกข์ร่ำไป  ..........ทุกข์จะมีแก่ผู้ไม่เกิดทำอย่างไรจึงจะไม่เกิด  เกิดมาแล้วมันจะต้องตายใครจะไปเอาบุญวิสาขะกับอาตมาไปไม่ให้กินข้าว 24 ชั่วโมงกะพากันไปหลายขนาดปีกลายก็หกเจ็ดร้อยคนไม่กินข้าวกินเฮ็ดหยังล่ะมื้อเกิดมาบ่ได้กินจักคน  แต่เฮาไผออกลูกน้อยมาย่ำข้าวป้อนลูกน้อยตายซ่ำ  วันเกิดคือวันไม่กินวันที่เราจะกินแต่น้ำ  น้ำนมเพราะนั้นวันเกิดระลึกถึงแม่ระลึกถึงพระพุทธเจ้าเกิดมามีประโยชน์แก่โลกบ้างพากันมาเจริญสมาธิภาวนาเซากินมันซะกินมาหลายแล้วสมมุติว่าวันนี้เกิดจริงๆมันจะทุกข์แค่ไหนไม่ต้องกินมันก็อยู่ได้ปีหน้าพากันไปโลดวันวิสาขะวันเกิดอาตมาวันเกิดพระพุทธเจ้า 3 วันปีหน้าให้งดอาหาร 24 ชั่วโมงวันแรกให้กินกับวันสุดท้ายถ้าสิเว้า 3 มื้อโพดย้านบ่มีคนไป  อันนี้เล่าให้ฟังเพราะเราทำบุญนั้นเราต้องฉลาดทำบุญอย่าให้มันสิ้นเปลืองทำบุญให้มันสงบให้มันพอดีให้มันพองามการทำบุญอุทิศส่วนกุศลนี้ไม่ควรทำแล้วก็เลิกไปครั้งเดียวควรจะทำเหมือนพี่น้องชาวจีนพระพุทธเจ้าว่าเมื่อเวลาใดคิดถึงคนที่รักคิดถึงคนที่มีบุญมีคุณ คิดถึงคนที่ได้ช่วยเหลือเจือจุลเรา.......ยามใด๋เจ้าคึดฮอดคนผู้ล้มหายตายจากจะเป็นพ่อเป็นแม่เป็นพี่เป็นน้องมีประโยชน์แก่เรามีบุญมีคุณแก่เราอย่าไปร้องห่มร้องไห้เมื่อเราคิดถึงท่านจงกระทำบุญ  ทำบุญทำกุศลอุทิศส่วนกุศลให้.......สิ่งที่ท่านตั้งต่อหน้าหมู่พระสงฆ์อันนี้จะเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่ล่วงลับไปและประโยชน์แก่เราประโยชน์วันนี้อาจารย์ชนะทำประโยชน์ยาวมาก  ประโยชน์แก่เมียสุดที่รัดประโยชน์แก่ลูก  ลูกได้เห็นได้ซาบซึ้งได้ตรึงใจในบุญในคุณของพ่อของแม่ประโยชน์แก่ญาติทั้งหลายได้มาร่วมกันได้มาฟังในสิ่งที่มันเป็นประโยชน์  คิดถึงเวลาใดทำโลดสมัยพระพุทธเจ้าเขาแจกข้าวบ่ยากคือเราเด๋  คอนไปโลดหม้อแกงนึงสมัยก่อนไม่มีหม้อโล  ไม่มีอลูมิเนียมมีแต่หม้อดินเขาคอนไปเอาไปถวายข้าวกับอาหาร  เมื่อพระฉันท์อุทิศส่วนกุศลให้กับผู้ที่ล่วงลับไป อย่างเรื่องสองผัวเมียที่ตายจากกันกลางทะเลทราย  อาตมาเคยเล่าให้ฟังว่าสองผัวเมียพากันหนีจากโรคห่า  ทุกวันนี้เรียกว่าโรคอหิวาตายเหมิดบ้านตายฮอดเป็ดฮอดไก่  สองผัวเมียนี่ก็ชวนกันหนีกับลูกน้อยอุ้มลูกน้อยข้ามทะเลทราย  ครั้งแรกก็มีน้ำกินมีข้าวกินพอหลายวันเข้าน้ำก็หมด  ประเทศอินเดียทางเหนือมีทะเลทรายกลางๆก็มีเดินไปห้าวันหกวันหมดน้ำหมดข้าวหิวข้าวจัดเปลี่ยนกันอุ้มลูก ผัวถ้าสิเว้าแล้วผู้ชายบ่ค่อยฮักลูก ผัวอุ้มลูกไปกะชวนเมียถิ่มสาเป็นหยังลูกเฮา  คือเว้าจังซั่นลูกเฮายังอยู่ในพกผ้าอยู่เด๋ถ้าเฮาบ่ตายเฮ็ดเอาใหม่เมียร้องไห้เหมือนหัวใจจะแตกสลายเจ้าคือเว้าจังซั่นกะอุ้มไป ถ้าเจ้าบ่อุ้มข่อยสิอุ้มเอา พออุ้มไปเหนื่อยๆผัวเห็นเมียอุ้มลูกเหนื่อยก็ชวนทิ้งลูก  เมียร้องไห้ถิ่มเถอะแมนบ่ถิ่มมันกะสิตาย  จักเฮาสิรอดบ่เด๋คันถิ่มแล้วมันกะสิเบาสิไปไวมันจะไปถึงที่ข้ามทะเลทรายไปได้ เมียก็กอดไว้แน่นผัวชวนทิ้งนานๆเข้าผัวก็สงสารเมียก็ช่วยอุ้ม  เปลี่ยนกันอุ้มบาดนิ่ให้เมียย่างก่อนเพิ่นย่างนำหลัง  ลูกนอนหลับปงไว้มันบ่ฮู้เมื่อเด้มันนอนหลับปงไว้ในทะเลทรายก็เดินไปเลย เมียก็เดินไปนำหน้าผัวก็เดินตามหลัง  หลังจากนั้นเมียก็ถามว่าเจ้าบ่เมื่อยบ๊อคืออุ้มได้โดนแท้ถ้าเมื่อยข่อยสิอุ้มเองบ่ๆย่างโลด  บ่จังใด๋ลูกถิ่มแล้วป๋าถิ่มแล้วเมียไม่รู้ว่าผัวทิ้งลูกก็เดินไป ลูกก็ลูกคนเดียวกำลังน่ารักเลยเดินไปอีกเมียก็ถาม  เธอไม่เหนื่อยหรือเธอไม่หนักหรือพี่ไม่เหนื่อยหรือฉันจะช่วย เอามาฉันจะอุ้มไปเถอะไปเถอะฉันไม่เหนื่อยหรอกฉันสงสารเธอไปเรื่อยเลย  เมียก็เลยว่าเราบ่เมื่อยบ๊อเราคืออุ้มได้โดนแท้เหลียวไปเบิ่งอีกบาดนิ่มีแต่มือเปล่าๆใสละลูกเฮาว่าซั่นข่อยถิ่มไว้พุ่นมันตายแล้วล่ะปานนี้เมียร้องไห้เหมือนหัวใจจะแตกสลายน้ำตาอาบสองแก้มเจ้าคือเฮ็ดจังซั่น  วิ่งคืนทะเลทรายมันไม่มีต้นไม้ วิ่งตามรอยตนเองนำฮอยเจ้าของ นำไปนำไปไปเห็นลูกแข็งแกแด่แห้งแล้วทะเลทรายมันไม่มีร่มมันแดดอาตมาเคยไปอยู่มาแล้วหกปี ทะเลทรายนี่เมียเห็นลูกก็อุ้มร้องไห้ก้มดมเอาหน้านี้เคล้าเคลียกับลูกเป็นตาฮักตาแพงแม่ละแพงเจ้าปานไข่พ่อเจ้าบ่ฮักนำหน้อ  เกิดมาเป็นลูกของแม่บ่แมนโทษของเจ้าเลยที่เจ้ามาตายมันเป็นโทษของพ่อของแม่ที่ทุกข์ที่ยากแกก็รำพึงรำพันอุ้มไปผัวก็ปลอบใจเจ้าอย่าฮ้องอย่าไห้มันตายแล้วกะถิ่มซะมันอยู่ในพกผ้าเฮานี้ดอกลูกเมียก็ยิ่งร้องไห้ใหญ่เห็นว่าผัวใจจืดใจดำ กะชวนเมียปิ้งกินมันบ่มีแนวกินเด้มันหลายมื้อแล้วเมียยิ่งร้องไห้ใหญ่ สุดท้ายลูกก็เปื่อยก็ยุ่ยเพราะความแดดแผดเผาแห้งยุ่ยเลยแหล่วก็เอาลูกไปฝังดินทรายช่วยกันฝัง  ก็พอดีข้ามทะเลทรายไปเห็นบ้านคนเลี้ยงงัว นายโคบาลเลี้ยงวัว  เป็นฝูงนายคนนี้เป็นคนทำบุญ เลี้ยงพระ  พระปัจเจกกับพระพุทธเจ้าบนภูเขามาบิณฑบาตชายคนนี้ก็ทำบุญเลี้ยงพระทุกวัน  วันนั้นนิมนต์พระมาเลี้ยงพอดีคนทุกข์ยากข้ามทะเลทรายไปถึง  เขาก็เลี้ยงพระเลี้ยงคนที่ไปที่มาเลี้ยงคนทุกข์ยากอนาถา  สองผัวเมียนี่ไปถึงเขาก็แบ่งให้กินผอมเนื้อหุ้มกระดูกไม่ได้กินหลายวันพอเขายกสำรับมาให้สาแมนเจ้าพากันทุกข์กันยากหน้อเอ๋าพากันกินข้าวซะ  ผัวนี้สาวใส่ยาดตีนยาดมือเมียกินหลายก็เพิ่น  บ่ได้กินมาหลายมื้อเมียกินได้ 3 คำกลืนไม่ลงสงสารผัว  แมนแนวใด๋แมนเราเป็นจังใด๋ฟ้าวลัวใส่ย้านเมียกินเหมิด  เมียเลยสมเพทเวทนาเลยกินไม่ได้  แมนเจ้าจังใด๋มาคือสิโหยสิหิวแท้ข่อยสิเซาดอกให้เจ้ากินซะถ้าเจ้าบ่ตายข่อยกะสิบ่ตาย คันเจ้ากินอิ่มเหลือข่อยจังสิกิน  หมอนี่กินอย่างขนาดหนักเลยไม่ได้กินมาหลายวันกินมากๆไม่ได้กินมาหลายวันแค้นบาดนิ่  ตาเหลือกตาซันตายพอดี ตาย พอตายแล้วนายโคบาลเนี่ยพร้อมทั้งคนใช้ก็สงสารมาหานางช่วยกันไปเผา  พอเผาเสร็จนางนี่ไม่มีที่จะไปก็ขออยู่เป็นคนเลี้ยงโค ก่อนเพิ่นสิตายเพิ่นยังไปเห็นหมาหมาโตนั้นกำลังกินอาหารพระท่านฉันท์อิ่มท่านก็แบ่งให้มันกินพระปัจเจกพระพุทธเจ้าแต่หมอแมนหมาหมอนั้น  หมาแม่ออนซอนหมาคนเฮานี่เบิ่งดีๆเด๋เวลาจะตายจิตของเราเป็นอย่างไร  ถ้าใครจิตเศร้าหมองตกนรกถ้าใครจิตดีงามคิดถึงบุญตายแล้วขึ้นสวรรค์  แต่ถ้าผู้ใด๋ออนซอนหยังอยู่กำลังตายคึดออนซอนผู้นั้นผู้นี้ออนซอนหมูออนซอนหมาไปเกิดเป็นหมา หมอนี่กินตาเหลือกตาล้นตาเหลียวไปเห็นมากินอาหารดีๆ  โอ๊ยหมานี้มันดีกว่ากูบ่อึดอยู่อึดกินออนซอนมันเด้ว่าซั่นมันมาเกิดบ่อนดีพอมันตายปั๊บแกแค้นตาย วิญญาณไปเกิดในท้องหมาตัวนั้น หมาตัวนั้นออกลูกมาเป็นลูกโทนส่วนเมียนั้นก็อยู่เลี้ยงโครับจ้างเลี้ยงงัวหมาตัวนี้ใหญ่ขึ้นแลนไปช่วยเมียเลี้ยงงัวเมียบ่ฮู้เลยเด๋  แต่ว่าหมามันจำนี่คือเมียมันพองัวไปใสมันเลยลัดเมียสำบาย  โอ้คือคูณแท้วะหมานี่เอาไม้ดานตีกะบ่หนีแลนไปนำก้นเมียแต่ไม่สามารถจะรู้จักอยู่มาได้ 7 เดือนตายแต่เมียที่เลี้ยงงัวอยู่ได้ข้าวได้น้ำที่นายโคบาลให้กินวันหนึ่งพระปัจเจกกับพระพุทธเจ้าเข้ามาบิณฑบาตรนางก็คิดถึงผัวนางก็ได้ข้าวมาหม้อหนึ่งแบ่งไว้กินครึ่งหนึ่งอีกครึ่งหนึ่งเอาไว้กับแนวกินเอาไปถวาย  แจกข้าวทำบุญอุทิศก็เลยบอกว่าคิดถึงผัวที่ตายจากไปก็เลยขออุทิศส่วนกุศลให้แก่ผัวที่ได้ล่วงลับไป  พระปัจเจกกับพระพุทธเจ้าท่านรับแล้วท่านฉันท์แล้วท่านอนุโมทนา อุทิศส่วนกุศลบุญที่อุทิศส่วนกุศลมันไปถึงไม่ได้ไปจ้างหนังจ้างหมอลำฆ่างัวฆ่าควายยากเด๋อาหารครึ่งหม้อเท่านั้นเสร็จแล้วผัวแกเป็นหมาไปเลี้ยงงัวกับเมียแต่เป็นหมาดีสำนึกเป็นหมาตัวผู้เวลาใดพระปัจเจกกับพระพุทธเจ้ามาบิณฑบาตหมาตัวนี้จะเฝ้ามองเมื่อท่านมาฉันท์ที่บ้านมันจะไปนอนอยู่ข้างๆท่านก็ให้มันกินแต่เวลาใดที่ท่านไปใส่บาตรเจ้าของมันไม่ใส่บาตรมันจะเห่า  มันจะเห่าหอนให้เจ้าของมันมา พอเจ้าของมันมาใส่บาตรมันก็หยุดเห่า  เจ้าของสังเกตดูมันดีตั้วหมานิ่ลองเบิ่งวันไหนพระมาบิณฑบาตทำเป็นไม่เห็น มันจะเห่าเห่าอยู่อย่างนั้นเจ้าของไม่มาใส่บาตรมันจะขึ้นไปคาบ คาบผ้าดึงมาทั้งเห่า  เพื่อให้เจ้าของรู้ว่าพระมาแล้ว มันบอกว่ามันได้กินอยู่กับพระมันก็เลื่อมใสในที่สุดเจ้าของมันก็รู้ว่าหมาตัวนี้มันรู้จัก วันหนึ่งก็เลยคุยกับพระปัจเจกพระพุทธเจ้าวันใดผมลำบาก  ผมอยากนิมนต์ท่านมาฉันท์ที่บ้าน ถ้าผมมีอาหารผมยากผมจะให้หมาตัวนี้ไปนิมนต์ท่านอย่าได้เข้าใจว่าผมไม่เคาระผมจะให้หมาตัวนี้ไปนิมนต์นะ  พระปัจเจกกับพระพุทธเจ้าก็บอกว่าเจริญพรตามสะดวกเถอะเวลาใดนายโคบาลอยากจะถวายอาหารไปไม่ได้มีอาหารดีนายโคบาลก็จะเรียกหมานี่มาตบมือแล้วก็ชี้ไปทางภูเขาหมาตัวนี้มันจะวิ่งไปเลย  วิ่งไปแล้วก็ไปเห่าไปเห่าแล้วก็ไปคาบผ้าคาบผ้าแล้วก็ดึงพระปัจเจกกับพระพุทธเจ้าท่านก็จะมา ท่านก็ลองใจมันมาถึงท่านก็เดินออกนอกทาง มันก็จะไปเห่าลัดให้เข้าทางเมื่อท่านไม่เข้ามันก็จะคาบชายผ้าสบงเนี่ยดึงมาโอ้มันฮู้จักปานนี้ติมันรู้ภาษาคนขณะที่คนพูดมันรู้แต่มันพูดไม่ได้ อย่าลืมว่าหมาอะไรต่างๆงัวควายที่มันอยู่กับเราเนี่ยบางทีมันรู้จักภาษาเราบางทีเป็นลูกเป็นหลานเราหรือเป็นใครต่อใครมาเกิดบางทีเป็นหนี้เรา  มาเกิดบางทีงัวควายบางตัวเนี่ยรู้จักเจ้าของรักเจ้าของพรพะพุทธเจ้าว่า......เพราะเหตุแห่งการหมุนเวียนแห่งกรรมในโลกนี้ไม่เคยมีใครที่จะไม่เคยเป็นพี่เป็นน้องกันในโลกนี้ไม่เคยมีใครไม่เคยเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานเท่าที่เกิดมาเป็นเวลาอันยาวนานหมาตัวนี้เห็นเจ้าของพูดกับพระปัจเจกกับพระพุทธเจ้ามันฟังรู้เรื่องแต่มันพูดไม่ได้  วันหนึ่งออกพรรษาพระปัจเจกกับพระพุทธเจ้าพูดกับนายโคบาลว่าโยมอาตมาจะไม่ได้อยู่แล้วออกพรรษาจะไป จะไปทำจีวรณ์กับหมู่กับคณะ  ในรัฐอื่นเมื่อไหร่ท่านจะกลับมาบอกไม่ได้อาจจะไม่ได้กลับมาเลยโยมบอกผมจะช่วยทำให้ไม่ได้หรอกพระจะต้องทำกับพระหมานี่มันฟังอยู่มันได้ยินท่านจะจากไปแล้วมันคิดถึงเมื่อท่านลาโยมและท่านจากไปหมาตัวนี้ก็เดินตามไปพอพ้นหมู่บ้านท่านก็เข้าฌานตัวเบาหวิวแล้วท่านก็จะเหาะไปหมามันเหาะไม่ได้มันก็จะวิ่งตามเห่าหอนสุดท้ายมันก็เป็นลมสลบลงตาย  ตายเพราะมันคิดถึงมันศรัทธาท่านเหาะไปมันวิ่งไป  พอมันตายปั๊บมันเกิดเป็นเทวดาพระอินทร์ตั้งให้เป็นโฆษกในสวรรค์มีบุญที่ได้เห่าได้หอนภาษาบ้านเฮาว่าซิบไปค่อยๆดังไป 16 โยชน์ เสียงดังกว่าลำโพง  เป็นเทพบุตรที่เสียงดังมากเป็นโฆษกในสวรรค์พระอินทร์จะใช้ให้ประกาศเรียกเทวดามารวมกันบอกให้แกประกาศแกพูดเบาๆกระซิบเบาๆดังไป 16 โยชน์ถ้าฮ้องดังๆสิดังปานใด๋ต้องปิดหูไว้เสียงดังมาก  เสวยทิพย์สมบัติจากสวรรค์แล้วก็หมดบุญจากสวรรค์พอหมดบุญแล้วมาเกิดบาปเด๋บาดนิ่บาปที่ชวนเมียทิ้งลูกชวนเมียฆ่าลูกแล้วกะบาปที่ฆ่าลูกเจ้าของ เวลาที่ฆ่าลูกตัวเองตายแล้วยังไม่ได้มาเสวยบาปนั้นแต่ยังไปเกิดเป็นหมาเพราะจิตมันเลื่อมใสเมื่อเกิดเป็นหมาได้เป็นหมาดีได้เห่าได้หอนได้เลื่อมใสพระปัจเจกกับพระพุทธเจ้าตายจากหมายังไปเกิดเป็นเทวดาบนสวรรค์ชั้นดาวดึงเป็นโฆษะกะ  แต่อย่าลืมกรรมเก่าที่ทิ้งลูกกรรมเก่าที่ชวนเมียฆ่าลูกกินอย่าลืมนะผู้ใดที่ฆ่าลูกดีๆกินยาฆ่าลูกเตรียมตัวตกนรก  ต้องทำบุญอุทิศหาเขามากๆเลยเมื่อหมดบุญจากสวรรค์มาเกิดเป็นคนแล้ว  บาปที่ทิ้งลูกฆ่าลูกไปเกิดเป็นลูกภาษาบ้านเฮาไปเกิดเป็นลูกกะหรี่ ลูกผู้หญิงโสเภณีงามเมืองนางนี้คลอดลูกปั๊บออกมาผู้ชายมันบอกเป็นแมงดา คนประจำสำนักคนที่คุมช่องให้เอาเด็กคนนี้ไปทิ้งเอาไปทิ้งที่ไหนเอาไปทิ้งที่ป่าช้าเอาไปทิ้งที่ขยะนอกเมืองเลยเพราะบาปที่เอาไปฆ่าลูกก็เอาไปทิ้ง  พอเอาไปทิ้งผัดมีบุญอยู่บุญที่ทำไว้ยังไม่ตายเช้ามาคนเลี้ยงโคไปเห็น แพงคือลูกนี่โอ๊ยสาแมนผู้จบผู้งามคนนั้นแกมีลูกอยู่แต่แกก็เอามาเลี้ยง บังเอิญเศรษฐีคนหนึ่งตั้งท้องแล้วก็มีหมอดูประจำกำลังคอยที่จะออกวันนี้พรุ่งนี้  ก็ให้หมอดูมาดูประจำหมอดูก็เลยบอกว่าถ้าเด็กคนใดเกิดวันนี้จะเป็นมหาเศรษฐีเมียเศรษฐีท้องใหญ่ๆก็รอคอยว่าถ้าลูกเราออกวันนี้คงจะเป็นเศรษฐีแต่ลูกไม่ออกเลยวันนี้แล้วก็ออกพรุ่งนี้แล้วก็ถามหมอดูหมอดูก็บอกออกวันพรุ่งนี้ไม่เป็นมหาเศรษฐีแต่ออกวันนี้เป็นมหาเศรษฐีแน่เพราะดวงมันดีเมียเศรษฐีก็เลยให้คนใช้ไปหาดูสิลูกใครออกในบ้านนี้วันนี้ถ้าออกแล้วไปขอเขาไปซื้อเอาไปถามไผกะบ่มีไผออกลูกก็เลยไปถามคนเลี้ยงโคได้ลูกเหี่ยอยู่ที่กองขยะกำลังน่ารักเลยมาบอกเศรษฐี  เศรษฐีไปซื้อให้คนไปซื้อมาเลย ลูกซื้อมาเป็นพัน คิดว่าลูกคนนี้เป็นผู้ชายถ้าลูกเราออกมาเป็นผู้หญิงจะให้มันเอากันจะได้เป็นมหาเศรษฐีแต่ถ้าลูกเราเป็นผู้ชายฆ่ามันทิ้งไอ้หมอนี่ มันจะได้ไม่มาเป็นเศรษฐีแข่งเราในความอิจฉาพอถึงวันใหม่มาลูกก็ออกมาเป็นผู้ชาย  พอออกมาเป็นผู้ชายก็เอาบักนี่ไปถิ้มเอามันไปฆ่าเพราะมิฉะนั้นแหมอนี่จะเป็นมหาเศรษฐี  เอาไปใสบาดนิ่เอาไปใส่ทางเกวียนกลางคืนพ่อค้าเกวียน 500 เล่มเอาไปใส่ในฮองมันวัวเหยียบเกวียนเหยียบให้มันขาดกระจุย พอเกวียนมาถึงตอนเช้าๆมาถึงงัวตื่นวิ่งหนีหมดมันเป็นอะไรแยงไฟเข้ามาเบิ่งเห็นเด็กนอนอยู่นายกองเกวียนเห็นก็รักก็เอามาเลี้ยง  เลี้ยงไว้เป็นลูกเศรษฐีให้คนมาลือว่าไม่ได้ เขาเอามาเลี้ยงไปซื้ออีก  ซื้อมาฆ่าเอาไปไว้ในปากทางคอกงัวเป็นฝูงๆเลย  ยามเมื่อเช้างัวออกคอกให้มันเหยียบมุน

เหมิดเป็นเกิบงัวเลย  บ่เหยียบอีกอันนี้เป็นบุญสรุปแล้วนายนี่ถูกปองฆ่าอยู่ 9 ครั้ง สุดท้ายนางที่เคยเป็นเมียที่เคยทำบุญแจกข้าวให้ครึ่งหม้อไปเกิดเป็นลูกสาวเศรษฐี เศรษฐีที่เวียนฆ่านั้นเวียนไปเวียนมาลูกตนเองถูกฆ่า  เพราะเขียนจดหมายให้หมอนี่ที่เป็นลูกเลี้ยงมามันไม่ตายแล้วเขียนมาให้ไปส่งให้อีกคน ถ้าได้รับจดหมายแล้วให้ฆ่าคนนี้เสีย คนนี้เป็นลูกของเราเองแต่เป็นลูกที่ไม่ดีเมื่อฆ่าแล้วท่านมาเอาเงินกับเราเราจะให้รางวัลอย่างมากไอ้หมอนี่มันไม่รู้อะไรมันก็ถือไป แต่ลูกเศรษฐีลูกตัวจริงที่เกิดมาตามหลังกันวันหนึ่งก็เรียกไอ้หมอนี่ว่าพี่พี่จะไปไหน จะเอาหนังสือไปส่งเศรษฐีไอ้หมอนี่มันเล่นการพนันมันเล่นหมากรุก มันเล่นสู้ชาวบ้านไม่ได้มันก็บอกว่าพี่อย่าไปเลยมาเล่นแทนฉัน  ฉันจะไปส่งแทนให้ไอ้พวกนี้มันเล่นชนะฉันหมดฉันสู้มันไม่ได้  พี่เล่นช่วยฉันทีฉันจะไปส่งให้  ไอ้หมอนี่มันเล่นเก่งมันก็ไปเล่นแทนลูกตัวจริงเศรษฐีถือหนังสือนี้ไป  ไปถึงคนที่เคยเป็นลูกค้าเก่าเขาอ่านดูเขาบอกว่าเด็กที่ถือหนังสือนี้มาเป็นลูกของฉันเป็นลูกที่ไม่ดี  ฉันอยากจะให้มันตายขอท่านจงฆ่ามันซะสับเป็นท่อนๆเอาเข้าใส่เตาที่ท่านเผาถ่านแล้วมาเอาเงินกับเราเราจะให้รางวัลอย่างงามไอ้หมอนั่นได้หนังสือแล้วก็จัดการหักคอฆ่าหั่นเป็นชิ้นๆใส่เตา จนตกเย็นคิดว่ามันตายแน่เย็นๆมันกลับมาถามว่าน้องไปไหนน้องไปส่งหนังสือมันแย่งฉันไปส่งเองยังไม่เห็นมันมา  เศรษฐีตกใจใหญ่วิ่งไปหาก็ได้ทราบว่าฆ่าแล้วสับเป็นท่อนๆแล้ว  มันผิดคนนั่นคือบุญที่มันเคยทำไว้แต่บาปมันก็มีสุดท้ายเศรษฐีก็เลยมันไม่ได้หนังสือเขาไม่ให้มันเรียนเศรษฐีก็เลยเขียนหนังสือใหม่มันโตเป็นหนุ่มให้ไปส่งอีกเมืองหนึ่งลูกค้าเป็นเศรษฐีเหมือนกันให้ไปส่งเป็นจดหมายตาย จดหมายนี้เป็นจดหมายส่วยให้เขามาส่งเงินส่งทองค่าหนี้ให้  แต่ในนั้นเขียนไว้ว่าให้ท่านจัดการฆ่าหมอนี่เสีย  มันเป็นลูกที่ฉันไม่รักท่านจะได้รางวัลอย่างงามหนี้สินทั้งหมดเรายกให้  ปรากฏว่าไอ้หมอนี่ไปถึงมันก็ไปถามหาเศรษฐีเมียเศรษฐีมีลูกสาวเศรษฐีที่สวยมาก เศรษฐียังไม่มานายนี้ก็เล่าให้ฟังว่า  เป็นลูกของเศรษฐีในเมืองมาส่งหนังสือให้  ก็หาข้าวหาน้ำมาให้กินก็ขอนอนมันเหนื่อยมากเดินมาพอนอนปั๊บลูกสาวเศรษฐีก็เลยเดินมาเห็นมันสวยมันหล่อมันงามก็เลยคิดว่าคนอะไรหล่อเหลาแท้ลูกเศรษฐีเหมือนกันมีจดหมายแขวนคอไว้นางคนนี้มาลักอ่านดู นางอ่านได้จดหมายเขาเป็นจดหมายให้ฆ่า  จดหมายใบตายผูกคอมาช่างโง่จริงๆอ่านไม่ได้นางนี้ก็มาเขียนใหม่  เขียนว่าคนนี้เป็นลูกชายของเราส่งมาให้ท่านดูถ้าท่านชอบพอจะเป็นดองกันจงให้แต่งงานกับลูกสาวของท่านเสีย แล้วเราจะยกขันหมากมาเขียนแล้วก็แขวนคอไว้ให้  แล้วนายนี้ก็เอาไปให้พ่อเศรษฐีอ่านก็พอใจมากเลยยกลูกสาวให้  แต่งงานให้อย่างดีเลย  ความจริงนางคนนี้ก็คือเมียที่เดินมาในทะเลทรายด้วยกัน  ที่ทำบุญอุทิศส่วนกุศลแจกข้าวให้เพียงครึ่งหม้อ  แจกข้าวครึ่งหม้อเกิดมาชาตินี้ยังได้เป็นเศรษฐีนำกันตั้งแต่เราแจกข้าวต้องหามื้อหาวันต้องฆ่าควายอีกสักตัวจ้างหนังทีหลังมาแจกง่ายๆแบบนี้เด้อมันจังบ่เหมิดเงินเหมิดคำหลาย  ทำให้มันถูกมันต้องมันดีมันงามบุญนั้นไม่ไปไหนอาตมาพูดมาคงจะพอสมควรแก่เวลานะมันมืดมันค่ำแล้วคิดว่าพูดมาขนาดจะจับได้ตอนนั้นตอนนี้เอ ไปคิดถ้าคิดอะไรไม่ได้บอกไม่ถูกแจกข้าวครึ่งหม้อก็พอจะได้ก็พอจะจดจะจำทีหลังอย่าให้มันยุ่งยากลำบากให้มันพอดีพองามกับความเป็นอยู่เศรษฐกิจเรามันอดอยากขาดแคลนทำบุญให้มันเป็นบุญมิฉะนั้นจะเอาบุญแบบคนที่พายเรือนะเห็นบ่คนที่พายเรือได้บุญเค็มๆเพราะอย่างนั้นเราไม่เอาบุญอย่างนั้นเอาบุญให้มันเป็นบุญสุดท้ายขอยุติธรรมิกถานี้ลง.......ด้วยอานุภาพของพระรัตนตรัย........ด้วยเดชแห่งพระรัตนตรัย......อานุภาพแห่งบุญอันสงบ บุญอันบริสุทธิ์ที่ได้กระทำนี้จงเป็นภารวะปัจจัยเอื้ออำนวยหนุนส่งอาจารย์ชนะตลอดทั้งครอบครัวรวมทั้งญาติโยมพุทธบริษัทประสพแต่ความสุขความเจริญ ด้วยทรัพย์จดไมตรีจิตมิตรภาพพร้อมทั้งความรักอันอบอุ่นในครอบครัว  ในสังคมในสายงานสุดท้ายไซร้ขอบุญที่ได้ร่วมกันกระทำในวันนี้ จงเป็นภารวะปัจจัยเอื้ออำนวยหนุนส่งแก่คุณโยมผู้ที่เป็นภรรยาที่ได้ล่วงลับไปถ้าหากดวงวิญญาณสิงสถิตอยู่ ณ ปาลภพใดๆโปรดได้รับรู้ยินดีและอนุโมทนาถ้าหากไม่รู้ขอให้เทพเจ้าเหล่าเทวาผู้มีทิพย์อำนาจมีหูเป็นทิพย์มีตาเป็นทิพย์........กำลังรู้กำลังเห็นกำลังได้ยิน  คำที่กล่าวนี้จงบอกกล่าวข่าวสารอันเป็นสิริมงคลนี้ให้รับรู้ ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่งๆขึ้นไปตลอดกาลนานเทอญ...